“..ο ρόλος της Τέχνης είναι να ξεπλένει την σκόνη της καθημερινότητας από τις ζωές μας..»

P. PICASSO

"..Το να φωτογραφίζεις σημαίνει να βάζεις σε μια ευθεία το μυαλό, τη ματιά και την καρδιά..."
HENRI CARTIER-BRESSON

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

CHEMA - MADOZ

Η ΚΑΛΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΛΟ ΚΡΑΣΙ...
ρίξτε μια ματια... http://haha.nu/creative/creative-photos-by-chema-madoz

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2009

«… Το επάγγελμα μου, τα παιδιά μου, είναι για μένα σκοποί ή μέσα ή και τα δύο εναλλάξ; Δεν είναι τίποτα από όλα αυτά: ασφαλώς δεν είναι μέσα για την ζωή μου, η οποία ‘χάνεται’ μέσα τους και είναι πολλά περισσότερα από σκοποί, γιατί ένας σκοπός είναι αυτό που θέλει κανείς αλλά εγώ ‘θέλω’ το επάγγελμα μου και τα παιδιά μου, χωρίς να υπολογίζω εκ των προτέρων που θα με οδηγήσει αυτό και τα θέλω πέρα και πάνω από ό,τι μπορώ να γνωρίζω γι’ αυτά…»
MERLEAU-PONTY (Από το βιβλίο «ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ» του Jean-Louis Prat.).-

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ....


ΣΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΤΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟΥΣ ΜΙΣΟ


ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.....



Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

…ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΜΟΥ…

Τα μικρά, πράσινα ανθρωπάκια της μοναξιάς μου,
περπάτησαν στο δωμάτιο μου
εκείνο το παγωμένο βράδυ του Νοέμβρη.
Είναι τόσο μικρά και ασήμαντα
που μετά βίας γίνονται αντιληπτά,
είναι τόσο άσχημα και κακομούτσουνα
που τρομάζεις όταν τα κοιτάζεις κατάφατσα,
είναι τόσο πράσινα
που πλημμυρίζει το μάτι σου χρώμα.
---
Τα μικρά, πράσινα ανθρωπάκια της μοναξιάς μου,
Βγαίνουν από τις μυστικές κρυψώνες του κορμιού μου
και αρχίζουν τα ατελείωτα, υστερικά παιχνίδια τους.
Σκαρφαλώνουν στους τοίχους και τα ταβάνια,
κάνουν κολοτούμπες στο πάτωμα
με μανία και πάθος μικρού παιδιού.
Μπαινοβγαίνουν παντού με σχολαστικότητα:
στ’ αρχινισμένα μου βιβλία,
στην τηλεόραση που παίζει ξεχασμένη,
στα παλιά σκονισμένα κάδρα του τοίχου,
στα ράφια και τα συρτάρια της βιβλιοθήκης,
προσπαθώντας να μου τραβήξουν την προσοχή.
---
Είναι τρελά και παιχνιδιάρικα
τα μικρά, πράσινα ανθρωπάκια της μοναξιάς μου…
Μερικές φορές με θυμώνουν πολύ
και θέλω να τα ξεφορτωθώ.
Παίρνω τότε την μυγοσκοτώστρα
και τα κυνηγώ γύρω στο δωμάτιο.
Αυτά όμως κρύβονται στο κρεβάτι μου ,
κάτω από τα σκεπάσματα και τις κουβέρτες
χαχανίζοντας ειρωνικά…
Και όταν πετύχω ένα’
-ο τοίχος είναι γεμάτος πράσινες πιτσιλιές-,
με περικυκλώνουν με παράπονο
και τραγουδούν παλιά θλιμμένα τραγούδια
για εραστές που σκοτωθήκαν
και μακρινές χώρες που δεν θα γνωρίσω ποτέ...
Τα παρατάω τότε κλαίγοντας,
τα εγκαταλείπω στα παιχνίδια τους,
απελπισμένος…
----
Τα αγαπώ, τα μικρά, πράσινα ανθρωπάκια της μοναξιάς μου,
όλα έχουν κάτι να μου διδάξουν….
Ένα μονάχα δεν μοιάζει με τ’ άλλα.
Δεν τρέχει, δεν γελάει, ούτε κάνει παράξενα παιχνίδια,
παρά στέκεται σιωπηλό και ακίνητο
δίπλα στο μολύβι μου,
και πάνω στο τσιγάρο που καπνίζει ξεχασμένο στο τασάκι,
κοιτώντας με συνέχεια με δύο τεράστια θλιμμένα μάτια…
Και αυτό το τελευταίο
ε σ έ ν α μου θυμίζει,
ότι πέρασαν πια τα χρόνια
και ποτέ δεν θα σε ξαναδώ…….

ΚΩΣΤΑΣ ΚΙΤΣΟΣ

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

«…ΟΡΓΙΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ….»
(τοπική εφημερίδα).
«..ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ..» :
- Ε’ι’…, φίλε. Πως μπορώ να πάω στην πόλη από εδώ;
- Πήγαινε ακριβώς δεξιά, εκεί που πρόκειται να χτίσουν το καινούργιο εμπορικό κέντρο,
Προχώρα ευθεία περνώντας από εκεί που θα ανοίξουν τον νέο αυτοκινητόδρομο,
Στρίψε αριστερά, στο σημείο που θα γίνει το καινούργιο αθλητικό κέντρο
Και συνέχισε να προχωράς μέχρι να συναντήσεις το ανάχωμα του drive – in . Δεν θα χαθείς… Και αυτός είπε… Αυτό πρέπει να είναι το μέρος…
Χρυσές μεγαλουπόλεις, χρυσές πόλεις….
Χρυσές μεγαλουπόλεις, χρυσές πόλεις….
Μεγάλα αυτοκίνητα σε μακριές ουρές ψέλνουν και τραγουδάνε…
ΑΛ’Ι’ΛΟΥ’Ι’Α… Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ…
- Νομίζω ότι πρέπει να βάλουμε μερικές βουνοπλαγιές εδώ.
Διαφορετικά θα υποβαθμιστεί το τοπίο..
Και τι λέτε για μερικές σειρές από σκαλοπάτια ??
Να ένας άνθρωπος που ζεί μια ολόκληρη ζωή με δυσκολίες
Όπου και να πάει παραμένει ξένος. Λειψή ζωή..
Μονάχα παραμιλάει.. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ…
ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ… ΑΛ’Ι’ΛΟΥ’Ι’Α…
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ…
LAURIE ANDERSON – BIG SCIENCE
(από το ομότιτλο L.P.)


Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

IRVING PENN MEMORIAL


Μας άφησε, ‘πλήρης ημερών’ και σε ηλικία 92 ετών ο διάσημος Αμερικανός φωτογράφος IRVING PENN. (Τελικά όλο και περισσότεροι φωτογράφοι ‘χτυπούν’ τα 90. Όπως οι δικοί μας, Νικολέρης, Λέτσιος κ.α. αλλά και ο BRESSON κ.λπ έζησαν αρκετά, πολύ περισσότερο απ΄ ότι η ανθυγιεινή καθημερινή επαφή με τον σκοτεινό θάλαμο θα μπορούσε να προδιαγράψει…Ίσως το ‘μεράκι’ της καλλιτεχνίας τους επιμηκύνει την ζωη…).
Για το σημαντικό έργο του Πέν, -ο οποίος ήταν και αδερφός του σκηνοθέτη ΑΡΘΟΥΡ ΠΕΝ-, το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον άψογο συνδυασμό της κομψότητας με τον μινιμαλισμό και ο ίδιος αποκαλέστηκε από τους Λος Άντζελες Τάιμς σαν «μεγάλος δάσκαλος της αμερικανικής μόδας» ενδιαφέροντα είναι τα παρακάτω links :
Irving Penn: Platinum Prints at the National Gallery of Art
Official site
Gallery of 123 photos by Irving Penn
Art News Online article on a Penn photo
Irving Penn gallery
Irving Penn at Luminous Lint
Irving Penn in Paris in the 50'(French)
A selection of photographs

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΧΡΕΟΚΟΠΟΥΝ......

Τα πνευματικά δικαιώματα για το έργο της πασίγνωστης Αμερικανίδας φωτογράφου Eni Leibovitz καθώς και τρία ακίνητά της στη Νέα Υόρκη, είχαν δηλωθεί ως εγγύηση για δάνειο 24 εκατ. δολαρίων που της χορήγησε η Art Capital Group, μια νεοϋορκέζικη εταιρεία που ειδικεύεται στα δάνεια με ενέχυρα έργα τέχνης.
Η προθεσμία εξέπνεε την Τρίτη, και η φωτογράφος κινδυνεύει να χάσει τα πνευματικά δικαιώματα για όλα της τα μέχρι τώρα πορτραίτα. Και μιλάμε για τα καλύτερα εξώφυλλα των περιοδικών «Rolling Stone» και «Vanity Fair»… (ποιός δεν θυμάται τις ερωτικές πόζες του Λέννον με την Γιόκο Όνο, τους μορφασμούς του Μίκ Τζάγκερ στις συναυλίες κ.α.) .
Τελικά η εταιρία απέσυρε τελικά προσωρινά τη μήνυσή της, δίνοντας χρόνο στην 59χρονη φωτογράφο που έχει φωτογραφήσει τα μεγαλύτερα αμερικανικά ονόματα των τελευταίων σαράντα χρόνων να ..μαζέψει λεφτα…..----

Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

ΠΑΡΑΚΜΗ...

"..... Η χώρα συνταράσσεται με τρόπο πρωτόγνωρο, η εξουσία σε σύγχυση, οι αρχές διαλυμένες, οι αξίες σε προχωρημένη φάση ανατροπής, η απώλεια της αίσθησης του δημοσίου σεβασμού εξαπλώνεται σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, ούτε ο θεός, πιθανότατα, δεν ξέρει που μας οδηγεί......"
(ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ ......."ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ" )

Φράσεις με πληθώρα συνειρμών απο το τελευταίο μυθιστόρημα του μεγάλου Πορτογάλου.....

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

PALERMO΄S SHOOTING (του Wim Wenders)

-μια συζήτηση ανάμεσα στον Θάνατο(Dennis Hopper) και τον Φωτογράφο (Campino)-

-Οι άνθρωποι νομίζεται πως ότι αντιλαμβάνεστε είναι μοναδικό.
Ειδικά εσείς οι φωτογράφοι.
Έχετε πολλή αυτοπεποίθηση.
Μη με παρεξηγείς. Δεν είμαι εναντίον της φωτογραφίας.
Αντίθετα μου αρέσει πολύ αυτή η εφεύρεση.
Δείχνει καλύτερα από κάθε άλλο τις προσπάθειες του μόχθου μου.
-Τι εννοείς;
-“Θάνατος Εργαζόμενος”.
Έτσι έπρεπε να ονομάζονται οι πιο πολλοί φωτογράφοι.
Αιχμαλωτισμένη ζωή…
Μου αρέσει η ιδέα του αρνητικού.
Η αντίστροφη πλευρά της ζωής.
Η αντίστροφη πλευρά του φωτός.
- Οι πιο πολλές κάμερες δεν το κάνουν πια. Έχουμε προχωρήσει στο ψηφιακό σύστημα.
- Το επιχείρημά μου:
Με το ψηφιακό, περιττό να εμπιστεύεσαι αυτό που υπάρχει.
Είναι ανοιχτή πρόσκληση για παραποίηση.
Όλα γίνονται τυχαία, μπερδεμένα, θολά.
Χάνεις… την “ουσία”.
Κι εσύ… την έχεις χάσει.
Πολλές φορές Φιν.
Φοβάσαι τον υπαρκτό κόσμο.
Το αληθινό φως.
Το αληθινό σκοτάδι.
Το εποπτεύεις.
Θες να το στολίσεις.
Ή το χειρότερο. Προσπαθείς να το αναπλάσεις.
Αυτός είναι ο φόβος του θανάτου!
Ο φόβος της ζωής…είναι ο φόβος του θανάτου!
- Και τι ξέρεις εσύ για τη ζωή;
- Δεν έχεις καταλάβει την αληθινή μου φύση.
Αγαπώ τη ζωή. Την αγαπώ πολύ. Οι θνητοί δεν θα εκτιμούσατε
τη ζωή αν δεν υπήρχα εγώ.
Κι έχω βαρεθεί.
Έχω βαρεθεί που παίζω το ρόλο του κακού.
(Από το blog του Μ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ... )

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

ΦΙΜΩΜΕΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

"…Στο κελί της φυλακής κατέληξε ο Έλληνας Περικλής Αντωνίου επειδή, κατά την πασχαλινή του επίσκεψη στην Αγγλία, φωτογράφησε στο μετρό του Λονδίνου ένα κοριτσάκι. Ο επί 25 χρόνια εραστής της καλλιτεχνικής φωτογραφίας οδηγήθηκε στο κελί, χωρίς παπούτσια και με καμία επικοινωνία με τους δικούς του ενώ ορίστηκε δικάσιμος για την υπόθεση του….” εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 5-5-2009


Χωρίς σχόλια…Η ηλιθιότητα και η ανεγκεφαλιά του σύγχρονου Αγγλικού κράτους στην ύστερη νέο-φιλελεύθερη μετά – Μπλέρ(=Μπούς) εποχή…. (Και μιλάμε για έναν διακεκριμένο και βραβευμένο φωτογράφο…). Σε λίγο θα μπορούμε να φωτογραφίζουμε μόνο μετά από …γραπτή αίτηση και με πρωτόκολλο… Για να προστατέψουμε, ταχα, την ελευθερία του άλλου. Οσον αφορά την ελευθερία έκφρασης και δημιουργίας… Αυτή πήγε περίπατο… Χάθηκε, ισοπεδώθηκε μέσα στο κλίμα φόβου άγχους και καχυποψίας που γέννησε η αντιτρομοκρατική υστερία των Αγγλοσαξονικών χωρών, μετά τις 3-11... Πως μπορεί όμως να παραχθεί πολιτισμός χωρίς ελευθερία δημιουργίας και έκφρασης.. Μόνο από τα υπέρογκα κονδύλια που διατίθενται για την κάθε Modern Tate Gallery. Μόνο και μόνο για να συρρέουν τουρίστες. Αυτό είναι καταναλωτισμός, αγαπητοί φιλότεχνοι Εγγλέζοι, και όχι πολιτισμός… Αυτή την πολιτιστική Ευρώπη θέλουμε να φέρουμε και στην χώρα μας.. Να μας λείπει…


Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

ΕΑΡΙΝΟΣ ΡΙΤΣΟΣ

Είναι ορισμένοι στίχοι-κάποτε ολόκληρα ποιήματα-πού μήτε εγώ δεν ξέρω τί σημαίνουν.
Αύτό πού δεν ξέρω ακόμη με κρατάει. Κι εσύ χεις δίκιο να ρωτάς.
Μη με ρωτάς.Δεν ξέρω σου λέω.
Δύο παράλληλα φώτα απ' το ιδιο κέντρο.
Ο ήχος του νερού που πέφτει τον χειμώνα, απο το ξεχειλισμένο λούκι.
Ο ήχος μιας σταγόνας καθώς πέφτει από ενα τριαντάφυλλο στον ποτισμένο κήπο αργά-αργά ένα ανοιξιάτικο απόβραδο σαν τον λυγμό ενος πουλιού.
Δεν ξέρωτί σημαίνει αυτος ο ήχος-ωστόσο εγώ τον παραδέχομαι.
Τα άλλα που ξέρω στα εξηγώ. Δεν τ' αμελώ.
Όμως κι αυτά προσθέτουν στη ζωή μας. Κοιτούσαπως κοιμότανε,
το γόνατό της να γωνιάζει το σεντόνι- Δεν ήταν μόνο ο ερωτας.
Αυτη η γωνία είναι η κορυφογραμμή της τρυφερότητας,
και το άρωμα του σεντονιού, του λευκού και της άνοιξης, συμπλήρωναν
εκείνο το ανεξήγητο
πουζήτησα, άσκοπα και πάλι,
να στο εξηγήσω.---

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - 'ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ'

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

ΠΕΡΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ (...σε 25 οπτικά μαθήματα...)

1. ΚΩΝ/ΠΟΛΗ


2. ΛΕΣΒΟΣ - ΜΟΛΥΒΟΣ


3. ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

4. ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ



5. ΛΙΜΕΝΑΡΙΑ ΘΑΣΟΥ (ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ)



6. ΠΡΑΓΑ



7. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ



8. ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ



9. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ



10. ΓΡΙΒΑ - ΠΑΪΚΟ


11. ΚΑΣΤΟΡΙΑ



12. ΣΥΒΟΤΑ



13. ΠΡΕΒΕΖΑ



14. ΜΕΤΣΟΒΟ



15. ΕΛΑΤΗ



16. ΣΠΗΛΑΙΟ ΓΡΕΒΕΝΩΝ



17. ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ



18. ΠΑΤΡΑ



19. ΜΙΚΡΟ ΠΑΠΙΓΚΟ



20. ΠΑΡΓΑ



21. ΛΙΒΑΔΙ ΟΛΥΜΠΟΥ



22. ΚΕΡΚΥΡΑ



23. ΠΑΡΙΣΙ (ΜΕΤΡΟ)


24. ΛΙΣΣΑΒΟΝΑ (ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ)


25. ΚΡΗΤΗ

























Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Ο ΑΠΡΙΛΗΣ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ ! ! !.

ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ

‘ Ανοιξη; Λάθος κάνεις
Δε γράφει τίποτα τέτοιο εδώ η διαταγή.
Κάτω από την γλώσσα των επιθυμιών
για να μην πούν τα ονόματα’ να τα καταπιούν
αν τις βασανίσει η σύλληψή τους.
…..
Άνοιξη όχι. Απόδραση ξαφνιάσματος
Από αφύλακτη θύρα δευτερολέπτου
Όπως αποδρά η αστραπή
μέσα από ράγισμα κόκκινο θνησιγενές
του μαύρου θόλου….’
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ( ‘ΗΧΟΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΕΩΝ’

Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

ΧΑΡΑΚΤΙΚΟ ΑΠΟ ΠΡΑΓΑ

«.. Την χάραξι φρόντισε τεχνικά να γίνει.
Έκφρασις σοβαρή και μεγαλοπρεπής.
Το διάδημα καλύτερα μάλλον στενό,
Εκείνα τα φαρδιά των Πάρθων δεν με αρέσουν.
Η επιγραφή, ως σύνηθες , ελληνικά,
οχ’ υπερβολική, όχι πομπώδης –
μην τα παρεξηγήσει ο ανθύπατος
που όλο σκαλίζει και μηνά στη Ρώμη-
αλλ’ όμως βέβαια τιμητική.
Κάτι πολύ εκλεκτό από το άλλο μέρος
Κανένας δισκοβόλος έφηβος ωραίαος.
Προ πάντων σε συστήνω να κοιτάξεις
(Σιθάσπη, προς θεού, να μην λημονηθεί)
Μετά το Βασιλευ και το Σωτήρ,
να χαραχθεί με γράμματα κομψά, Φιλέλλην.
Και τώρα μη με αρχίζεις με ευφυολογίες,
τα ‘Πού οι Ελληνες’ και ΄Πού τα Ελληνικά’
πίσω από το Ζάγρο εδώ, από τα Φράατα πέρα’.
Τόσοι και τόσοι βαρβαρότεροί μας άλλοι
αφού το γράφουν, θα το γράψουμε κ’ εμείς…»
(ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ : ‘ΦΙΛΕΛΛΗΝ’ (1912))

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

ΑΝΑΜΝΗΣΗ

"............Τώρα γερτός και εγω, ξανά, μες τα μουγγά τα δειλινά,
θ' αναπολώ γλυκά - ποιός ξέρει,
και θα με σφάζει πιο πολύ, σαν ένα μακρινό βιολί,
το περασμένο καλοκαίρι....."

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ (ΠΟΘΟΣ)

Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

"..Θέλω να κουβεντιάσω σ'ένα καφενείο
που να' χει πόρτα ανοικτή
και να μην έχει θάλασσα...
μονάχα άντρες άνεργους
σκόνη με ήλιο και σιωπή...
να μπάινει ο ήλιος στο κονιάκ
και η σκονη μαζυ με τα τσιγάρα στα πνεμόνια μας..."

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ ( Από την συλλογη "ΙΔΙΩΝΥΜΟ")

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

ΜΟΝΑΞΙΑ


" ...Κάθε φορά που βρέχει μοναξια
φουσκώνουν της ποίησης ρυάκια.."
ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Φυλαχτείτε απ' την πλημμύρα που έρχεται.......

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

ΚΕΦΑΛΙ ΜΙΚΡΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΣΕ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ

Είσαι καλός εσύ~ βλέπεις το παρελθόν κι ευχαριστιέσαι.
Κάθε μέρα το ίδιο παρελθόν: ένα κεφάλι μοναχό.
Ό, τι απέμεινε απ' το κορμί.
Σίγουρο παρελθόν.
Όμως εγώ μεγάλωσα, έχω πεθάνει πια
Κι ακόμα δεν απέκτησα κορμί.
Αυτό ποτέ σου δεν το είδες.
Είχα για λίγο μοναχά τις νύχτες που κοιμόσουν
Μα μου το σπάραξαν
Γυναίκες, άντρες και παιδιά
Ολόκληρες πατρίδες αυταπάτες
Θηρία πέρασαν
Τις νύχτες που εσύ κοιμόσουν
Μεσ' το δικό μου παρελθόν
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΝΑΒΟΥΡΗΣ
Από το blog του ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ ‘ΠΟΙΗΤΙΚΑ’

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

" ΝΕΡΟ - ΡΕΥΜΑΤΑ"

Το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης ανακαινίστηκε, απόκτησε πιο μικρούς και πιο λειτουργικούς εκθεσιακούς χώρους και μας περιμένει, μεχρι τις 25 Μαρτίου στην μεγάλη διπλή ομαδική έκθεση με θέμα το νερό με τον τίτλο «ΝΕΡΟ – ΡΕΥΜΑΤΑ» . Το ένα μέρος αφορά τα φετινά βραβεία και τις συμμετοχές στον διεθνή διαγωνισμό PRIX PICTET που είχε θέμα το νερό, ενώ στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται έργα δημιουργών από την Ελλάδα και το εξωτερικό που επικεντρώνονται στο υδάτινο στοιχείο.
Αν και η διαφήμιση είναι κάτι που δεν συνάγει με τους σκοπούς και την ιδεολογία αυτού του blog είναι μια έκθεση που συνιστάται ανεπιφύλακτα στους λάτρεις της φωτογραφίας αυτής της πόλης, μίας πόλης που παρόλη την ύπαρξη του μοναδικού ελληνικού μουσείου φωτογραφίας, συνεχίζει να τρέφεται με τα εκθεσιακά ψίχουλα που αφήνουν τα ‘λουκούλεια’ εικαστικά φωτογραφικά γεύματα της Αθήνας…. (Αλλά αυτό είναι άλλη πονεμένη φωτογραφική ιστορία….).--

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Φτάσαμε αισίως τελικά και στο ιδιαίτερο εκείνο έτος που μερικές δεκαετίες πριν τραγούδαγε ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΡΝΑΣ σε εκείνο το αλησμόνητο ποπ τραγουδάκι. Μπήκε με χιόνια, εξεγέρσεις και …ανασχηματισμούς το 2009 και κανένας δεν ρώτησε τον κ. Τουρνά αν είναι όντως ‘…εξήντα χρονών…΄ και αν ελπίζει ότι η γυναίκα του θα ‘…φαίνεται νέα…’. Δεν μπορώ να πώ ότι είμαι αισιόδοξος… Και τα γεγονότα με επαληθεύουν καθημερινά. (Εκείνο το ηλίθιο Αμερικάνικο ευφυολόγημα ‘think positive’ εδώ μου κάθεται…). Απλά κάθομαι και αναλογίζομαι πόσοι από όλους εμάς που κάποτε πιτσιρικάδες σιγανομουρμουρίζαμε εκείνο το τραγουδάκι, κατάφεραν τελικά να σύρουν την ζωή τους ως εδώ… Μερικοί έμειναν στον δρόμο…κάποιο τροχαίο , κάποια αρρώστια και το νήμα κόβεται… Είμαστε από τους τυχερούς λοιπόν????? Και πόσες άλλες μελλοντικές ημερομηνίες θα μπορέσουμε να αντικρύσουμε…Θα αντέξω άραγε να φτάσω μέχρι την χρονιά της αγαπημένης μου κινέζικης ταινίας με τον τίτλο «2046» ή ….θα είμαι στέρεος στα πόδια μου με την λήξη του πρωτοκόλλου για την κλιματική αλλαγή το 2025 ή … θα δω τον πρώτο α΄νθρωπο στον Αρη το 2033 ή…???? Θα ήταν άραγε σωστό να το ξέραμε εκ των προτέρων …ή όχι… Πάντως δεν έχει αλλαξει και πολύ ο κόσμος μας από την δεκαετία τοπυ 70 που γράφτηκε το τραγούδι. Τα ίδια λαμόγια, οι ίδιες αδικίες , ο ίδιος πόνος…. ο ίδιος γνωστός σκατόκοσμος. Μάταια ο Τουρνάς με την φορτισμένη φαντασία της εποχής προσπαθούσε να ανιχνεύσει έναν διαφορετικό μελλοντικό κόσμο. Το μόνο που αλλαζει είναι οι εικόνες της φύσης καθώς ντύνεται στα άσπρα και οι ομορφιές της ορεινής Ελλάδας που είναι ατελείωτες, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ λοιπόν, έστω και καθυστερημένα λογω εκδρομών και διακοπών σε μέρη που η blogόσφαιρα φαντάζει μακρινή και δεν πρέπει να κουβαλάς το παραμικρό laptop, καλή χρονιά σε όλους μας ακόμα και στους πιο σκοτεινούς εαυτούς μας…..