Συνακόλουθο του κόμπλεξ για την τέχνη και την κουλτούρα γενικώς που διακατέχει τον Νεοέλληνα (ίσως επειδή δεν περάσαμε Διαφωτισμό όπως οι άλλοι πολιτισμένοι λαοί της Ευρώπης..) παραμένει και η σχέση του με την φωτογραφία. Μεγάλη συζήτηση έχει σπαταληθεί όλα αυτά τα χρόνια σχετικά με το αν είναι η φωτογραφία τέχνη ή όχι και με τι προσόντα (εικαστικά) μπορεί να θεωρηθεί τέχνη. Έτσι οι διάφοροι τεχνοκριτικοί και επιμελητές προσπαθούσαν να φέρουν την φωτογραφία κοντά και μέσα στην εικαστική δημιουργία με κάθε τρόπο, για να αναβαπτιστεί ως ….τέχνη, και το όνειρο κάθε ερασιτέχνη, που είχε τραβήξει κάποιες καλλιτεχνικές πόζες, παρέμενε να σταθεί κάποτε σε κάποια γκαλερί δίπλα σε έναν απόφοιτο της σχολής καλών τεχνών…. Η φωτογραφία έτσι ξέφυγε από τα χέρια των φωτογράφων και ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα (δεδομένου ότι είναι φτηνό και εύχρηστο μέσο) στα χέρια των εκκολαπτόμενων ζωγράφων. Αυτό είναι κατά την γνώμη μου μέγα λάθος… Η φωτογραφία δεν χρειάζεται τα δεκανίκια της ζωγραφικής για να πορευτεί στο χώρο των τεχνών. Είναι τέχνη από μονή της. Αυτόνομη και ανεξάρτητη…. Και είναι πιο πολύ συμβατή με τις τέχνες του λόγου,- η παροιμία για ‘μια φωτογραφία ίση με χίλιες λέξεις’ δεν είναι τυχαία-, και έτσι πρέπει να εξετάζεται, παρά με τις πλαστικές δημιουργίες. Εικαστικό είναι το αποτέλεσμα της και όχι η ουσία της. Η σύγχυση αυτή προκαλεί το μπέρδεμα. Και έχουμε τα ευτράπελα εικαστικά θέματα, ιδιαίτερα τώρα με το ψηφιακό τοπίο στη φωτογραφία, που κάποιοι για χίλιους δύο λόγους θέλουν να τα λανσάρουν σαν έργα σύγχρονης τέχνης, αλλά παραμένουν ‘κούφια’ από φωτογραφική άποψη. Πόσο διαφορετική προσέγγιση αυτή του μεγάλου Κεσανλή, που πειραματιζόταν εικαστικά στον σκοτεινό θάλαμο..(άγγιζε την ουσία της φωτογραφίας και όχι το αποτέλεσμα της…). Έτσι φαίνονται οι διαφορές των μεγάλων καλλιτεχνών από τα ψώνια….-
Αγναντεύοντας ελκυστικές αποδράσεις απο τα κάστρα της παράλογης καθημερινότητας.....
...ανιχνεύουμε το ίχνος της προσωπικής μας αναζήτησης στην θάλασσα των παθών....
....και διαγράφεται σιγά σιγά η σπειροειδής πορεία της ανέλιξης μας....
....Απο γνώση, αίσθημα και εμπειρία φτιάξαμε τούτο το πλεούμενο να μας οδηγήσει στην μανιασμένη θάλασσα του αύριο....
....Διασχίζοντας επικίνδυνες Συμπληγάδες αναγκαιότητας και φόβου....
....και ανακαλύπτοντας καινούργιες βραχονησίδες δημιουργίας και έκφρασης...
...Οι προκλητικές παραλίες της καλοπέρασης και του εφησυχασμού μας γνέφουν ασύστολα...
....και η θάλασσα της συμβατικότητας και των γκρεμισμένων ονείρων γαληνεύει αφάνταστα και μας καλεί...
....Αλλα εμείς συνεχίζουμε μέχρι να αγναντέψουμε τα σπίτια της 'Ιθάκης' των προσδοκιών μας...
...και η ύπαρξή μας να βυθιστεί στην ηρεμία και την γαλήνη του προορισμού της αγωνίας μας.....
.... Σίγουροι και ασφαλείς πια για την μεταθανάτια καταιγίδα που έρχεται...
.... την περιμένουμε πατώντας στο σταθερο έδαφος της δικιάς μας ακτής....--
