“..ο ρόλος της Τέχνης είναι να ξεπλένει την σκόνη της καθημερινότητας από τις ζωές μας..»

P. PICASSO

"..Το να φωτογραφίζεις σημαίνει να βάζεις σε μια ευθεία το μυαλό, τη ματιά και την καρδιά..."
HENRI CARTIER-BRESSON

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΔΩΡΑ.. ΔΩΡΑ...ΔΩΡΑ...

Όχι φιλε μου… Η εποχή μας δεν είναι τόσο άχρηστη όσο φαντάζει…
Πέρα από τον καταιονισμό φράσεων μικροαστικιστικού εφησυχασμού, όπως “δεν βαριέσαι”, “τι να κάνουμε”, “που να τρέχεις…”, “όλοι φταίμε”, “όλοι τα φάγαμε!!!” -,Αχ Παγκαλε, αθάνατη νεοελληνική καραγκιοζοφιγούρα- , πέρα από όλες τις ‘λαγοφωλιές’ της σύγχρονης εποχής και τεχνολογίας, που μπορείς να σιγουρέψεις τον εαυτούλη σου, υπάρχουν και μικρές κινήσεις της καθημερινότητας που μπορεί να φαντάζουν αθώες και αβλαβείς αλλά κατέχουν, η κάθε μια από την μέριά της, την αναπόφευκτη βαρύτητα και ορμή για να εισβάλουν και να τρυπήσουν, ανoίγοντας μικρές φωτεινές οπές, στο απεριόριστο μαύρο πέπλο της μελαγχολίας και της πνευματικής αποβλάκωσης που συμπορεύεται απαραίτητα με την οικονομική εξαθλίωση, της υποταγμένης πλέον χώρας μας στην ‘χούντα’ του μνημονίου και του ΔΝΤ.
Και δεν μιλάμε για πράγματα που θέλουν κόπο, όπως η τέχνη και η δημιουργία που ανέγγιχτες από την οικονομική δυστοκία, (με μόνη ίσως εξαίρεση την παραγωγή πολιτιστικών δρώμενων, που αυτό τελικά μόνο καλό μπορεί να κάνει στο χώρο, με τις τόσες αμέτρητες εκδηλώσεις, ήσσονος σημασίας, κάθε επαρχιώτικου μικρο -πολιτιστικού φορέα…), ανηφορίζουν τον δρόμο τους αγέρωχες και σιωπηλές…. Μιλάμε για θέματα συμπεριφοράς. Για κωδικούς συμπεριφοράς που θα σε ξεχωρίσουν από το καταναλωτικό σύνολο, χωρίς αυτά να σε κομπλάρουν και να σε κάνουν δαχτυλοδυκτούμενο..
Και η περίοδος των γιορτών με την απρόσκοπτη καταναλωτική της μανία παρέχει πρόσφορο έδαφος στην καταναλωτική μηχανή να σε συντρίψει, με όλα αυτά τα τεχνολογικά gadget-o- μαραφέτια, όλες αυτές τις χρησιμο- άχρηστες μικροκατασκευές που σου δελεάζουν το μυαλό, και ενοχοποιούν την ανάγκη σου να προσφέρεις ένα δώρο στα πρόσωπα που αγαπάς. Από την άλλη πάλι είναι ευκαιρία να θυμηθούμε κάποιες παλιότερες λιγότερο καταναλωτικές εποχές και δωρο-συνήθειες που πέρα από την νοσταλγία τους καλά θα κάνουμε να μην τις αφήσουμε να εκλείψουν από την σημερινή μίζερη ζωή μας. (Πολύ δε περισσότερο που ο υπερκαταναλωτισμός μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε…).
Ετσι φέτος αποφάσισα να προσπεράσω τους σκοπέλους των πολυκαταστημάτων, των φωτομαγαζιών και των ιντερνετικών προσφορών και να κάνω, με τον τρόπο μου, μια μικρο-επαναστατική πράξη : Να χωθώ μέσα σε ένα παλιό καλό βιβλιοπωλείο και να αγοράσω για τα αγαπημένα μου πρόσωπα βιβλία και μάλιστα κλασικής λογοτεχνίας και όχι best seller της οκάς… Η γνώση έχει παντού και πάντοτε αξία και χρησιμότητα… Και δεν είναι καταναλωτική. Είναι η ίδια η ουσία της ζωής… Το βιβλίο σαν δώρο είναι διαχρονικό. Και αν θέλεις να είσαι επίσης σύγχρονος και μοδάτος, επέλεξε κάτι ψηφιακό. (φτάνει να διαβαστεί και να μην μείνει αρχείο στον σκληρό δίσκο….).

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2011
tzibis
Υ.Γ. περι κρίσεως

1. Υπάρχει μια τετραμελής μικροαστική οικογένεια, αρκούντως καταναλωτική, με ένα γιό στην εφηβεία που φυσιολογικά θέλει τις βόλτες του, και τις σχετικά πιο δαπανηρές βραδιές του. Ένα πρωί ανακαλύπτουν έντρομοι ότι πλέον δεν τους φτάνουν τα λεφτά για ζήσουν όπως ζούσαν μέχρι τότε. Αντί λοιπόν να αλλάξουν συνήθειες και να περιορίσουν τα έξοδα τους τα βάζουν με τον γιό για αλόγιστες σπατάλες, τον περιορίζουν του κόβουν την έξοδο και θέτουν μια τρόικα από τον πατέρα την μάνα και την αδερφή να ελέγχουν το χαρζιλίκι του. Οσο φταίει ο μπαγασάκος ο γιός άλλο τόσο φταίμε εμείς για το οικονομικό χάλι που μας οδηγεί η Ευρωπαίκή οικογένεια εμάς, το ατίθασο, ‘εφηβικό’ μέλος της, … ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ. ΟΥΤΕ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΜΑΖΥ..

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

...ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ....

‘…Τι κερδίζει η ζωή αν εσύ μακραίνεις από αυτήν; Τι κερδίζουνε οι σκλάβοι αν εσύ είσαι τέλειος μέσα στους τέσσερις τοίχους του κελιού σου; Τους μαθαίνεις να βαστάνε χαρούμενοι τις αλυσίδες τους… Μα όσο πιότερο τυραννούνε την σάρκα τόσο πιότερο το πνέμα τους βυθίζεται στο σκοτάδι… Αντίς τον ατομικό εγωισμό των ανθρώπων της βίας , κηρύττεις τον ομαδικό εγωισμό των αρνητάδων (της)…’

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ : ‘Ιστορία του Αγίου Παχώμιου’
Από το βιβλίο ‘Ο ΛΑΟΣ ΤΩΝ ΜΟΥΝΟΥΧΩΝ’