Είναι ορισμένοι στίχοι-κάποτε ολόκληρα ποιήματα-πού μήτε εγώ δεν ξέρω τί σημαίνουν.Αύτό πού δεν ξέρω ακόμη με κρατάει. Κι εσύ χεις δίκιο να ρωτάς.
Μη με ρωτάς.Δεν ξέρω σου λέω.
Δύο παράλληλα φώτα απ' το ιδιο κέντρο.
Ο ήχος του νερού που πέφτει τον χειμώνα, απο το ξεχειλισμένο λούκι.
Ο ήχος μιας σταγόνας καθώς πέφτει από ενα τριαντάφυλλο στον ποτισμένο κήπο αργά-αργά ένα ανοιξιάτικο απόβραδο σαν τον λυγμό ενος πουλιού.
Δεν ξέρωτί σημαίνει αυτος ο ήχος-ωστόσο εγώ τον παραδέχομαι.
Τα άλλα που ξέρω στα εξηγώ. Δεν τ' αμελώ.
Όμως κι αυτά προσθέτουν στη ζωή μας. Κοιτούσαπως κοιμότανε,
το γόνατό της να γωνιάζει το σεντόνι- Δεν ήταν μόνο ο ερωτας.
Αυτη η γωνία είναι η κορυφογραμμή της τρυφερότητας,
και το άρωμα του σεντονιού, του λευκού και της άνοιξης, συμπλήρωναν
εκείνο το ανεξήγητο
πουζήτησα, άσκοπα και πάλι,
να στο εξηγήσω.---
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - 'ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου