«Μη ρίχνετε άλλα δακρυγόνα… κλαίμε και μόνοι μας…»1) “Βόμβα μολότωφ, συμφωνα με την wikipedia, ονομάζεται εμπρηστικός μηχανισμός ο οποίος αποτελείται από γυάλινη φιάλη γεμάτη με εύφλεκτο υγρό το στόμιο της οποίας κλείνεται με ύφασμα. Πριν τη χρήση του, το ύφασμα αναφλέγεται για να χρησιμοποιηθεί ως φυτίλι. Με την πτώση της φιάλης, αυτή σπάει, το εύφλεκτο υγρό απλώνεται σε μεγάλη επιφάνεια και το ύφασμα μεταδίδει τη φωτιά. Το κοκτέιλ μολότωφ λόγω της απλής του κατασκευής χρησιμοποιείται σε μάχες πόλεων.”
Πήρε το όνομά του από τον σοβιετικό πολιτικό της εποχής του Στάλιν Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μολότωφ (αραγε το θυμάται αυτό η κ. Παπαρήγα όταν ξεσπαθώνει εναντίον των εξεγερμένων νέων, των κουκουλοφόρων και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α......), που την επινόησε για να βοηθήσει τα άτακτα τμήματα του δημοκρατικού στρατού στην αντιπαράθεση τους με τα τις φάλαγγες του Φράγκο στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Ένα όπλο, γνήσιο τέκνο του σοσιαλισμού και της επανάστασης, τόσο εκδηλωτικό και πηγαίο, γιατί λοιπόν να απορρίπτεται και να εξοστρακίζεται από ένα αριστερο και επαναστατικό κόμμα, όπως θέλει να πιστεύει ότι είναι το Κ.Κ.Ε.??? Το πνεύμα του Βιατσεσλαβ Μιχαήλοβιτς περιφέρεται σε κάθε δρόμο και κάθε σοκκάκι που η οργή και η αγανάκτηση μιας ξεχασμένης (βλ. ξεγραμμένης) γενιάς ξεδιπλώνει την δική της κατάθεση ζωής σε μια κοινωνία αποκλεισμού και καταστολής, σε μια κοινωνία αποβλάκωσης και ερημοποίησης των ιδεών, ανορθολογισμού και μικροκομματικών συμφερόντων, περιφέρεται και θα καταμαρτυρήσει στον μεγάλο ‘πατερούλη’ όλες τις λεκτικές αταξίες της κ. Παπαρήγα. Και τότε ο παππούς Ιωσήφ από τα ουράνια θα εξαπολύσει τους κεραυνούς του, (άλλο είδος μολότωφ) και θα πετύχει τους άχαρους, ρομποτοποιημένους συνοδοιπόρους στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, διαποτίζοντας κάθε ικμάδα της ύπαρξής τους με ‘πνοή ζώσα’ και συναίσθημα, μετατρέποντας τις άψυχες και στείρες ιδέες τους, σαν άλλος δόκτωρ Φρακενστάιν, σε ζωηρό επαναστατικό ‘τέρας’ που θα φλέγεται (όχι από μολότωφ αλλα) από ζωή και ελευθερία και θα καταπιεί αυτή τη σάπια κοινωνία που ζούμε….Μέχρι τότε ας μείνουν στην άκρη τα πολιτικά παιχνίδια και ας αφουγκραστούμε όλον αυτόν τον εξεγερμένο συμφερτό που (έστω και υπό κάποιους όρους καθοδηγούμενο), μέσα από τις κουκούλες και τις μολότωφ, έχει κάτι να μας πεί και κάπου να μας αγγίξει…..
2) Είναι τελικά παράξενο, τραγικά παράξενο, πως φέρνει η συγκυρία μερικές φορές τα πράγματα και πως μια εν ψυχρώ δολοφονία αστυνομικού, που δεν ήταν και η μοναδική στα χρονικά της αστυνομικής καταστολής, (καμιά πενηνταριά φόνους μετράνε στα τελευταία είκοσι χρόνια…), θα πυροδοτούσε μια τέτοια αντίδραση που θα έφτανε μέχρι τη γενική διάλυση και το ακαταλόγιστο χάος ενός ολόκληρου κράτους…. (ή μήπως αυτό το νεοελληνικό μόρφωμα που ζούμε δεν υφίστατο ποτέ σαν ‘κράτος’ παρά μόνο σαν μια αχυρένια ‘παράγκα’, της διαπλοκής και της υποκρισίας, που έφτανε η πνοή ενός αγανακτισμένου δεκαπεντάχρονου για να σωριαστεί κατάχαμα…). Αξίζει την διάσταση της μια τέτοια γενικευμένη οργή ή προβάλλεται η διογκωμένη υπερβολική της ματιά μέσα από τα Μ.Μ.Ε. που η συνάφεια και υποστήριξη τους στο όλο θέμα δεν δικαιολογείται, αναλογίζοντας ότι παραμένουν διαμορφωτές συνειδήσεων και φερέφωνα των εκάστοτε συμφερόντων της εξουσίας. Είναι απορίας άξιο πως μεταβλήθηκαν από τηλεδικαστές αν όχι σε συμπαραστάτες ιδεολογικά των γνωστών- αγνώστων κουκουλοφόρων, τουλάχιστον και για πρώτη φορά σε αντικειμενικούς κριτές. Ανακάλυψαν μήπως την αληθινή δημοσιογραφία (τρέμε Κούλογλου…) ή αναλώθηκαν μόνο στο συγκεκριμένο περιστατικό για κάποια άγνωστη αιτία (τόσο δάκρυ για τον Αλέξη …δεν θα το ευχόταν ο ίδιος ούτε στα πιο απύθμενα βάθη της ανθρώπινής του ματαιοδοξίας, όταν ζούσε) παραμερίζοντας το όλο ιδεολογικό-οικονομικό-κοινωνικό πλέγμα που το περιβάλλει. Μήπως κάποιοι από τα στυγερά συμφέροντα του ανορθολογισμού που βρίσκεται πέρα και πάνω από τις εξουσίες της πολιτικής και των καναλιών έχουν ενοχληθεί απερίγραπτα από τα δεδομένα του σκανδάλου Βατοπεδίου και τρίζει το οικοδόμημα της λογικής τους, ώστε θέλησαν να στρέψουν την κοινή γνώμη κάπου άλλού αλλά τελικά η κατάσταση τους ξέφυγε, έχασαν, κοινώς, την μπάλα και έγινε αυτό που έγινε… ‘Η μήπως ωρίμασαν οι συνθήκες για επανάσταση, για να αλλάξουν επιτέλους τα πράγματα, (που ιστορικά αυτό συμβαίνει πάντα μετά από οικονομική εξαθλίωση, πράγμα που υφίσταται στις μέρες μας…). Άνοιξαν οι ασκοί για για έναν καινούργιο Μάη και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι… Τότε που έιναι οι σαραντάρηδες και οι πενηντάρηδες, γιατί δεν αφήνουν τον ζεστό τους καναπέ, που είναι οι διανοούμενοι, οι ‘πνευματικοί ταγοί’ σαν τον Σαρτρ στο φλεγόμενο Παρίσι ή μήπως στην Ελλάδα εκλείπει δυστυχώς το είδος…. Αμέτρητες απορίες θολώνουν το κουρασμένο μου μυαλό. Που θα φωτιστεί μονάχα από την θαλπωρή που αφήνει η φλόγα της μολότωφ στο πρόσωπο ενός μπάτσου…..
3) Η απόλυση του φωτορεπόρτερ του ‘Ελεύθερου τύπου’ ΚΩΣΤΑ ΤΣΙΡΩΝΗ επειδή τράβηξε τις φωτογραφίες των αστυνομικών να σημαδεύουν με όπλο διαδηλωτές (Tvxs), πέρα από προσπάθεια φίμωσης της δημοσιογραφικής αλήθειας ξαναφέρνει στην επιφάνεια το παλαιό πρόβλημα της σχέσης μιας φωτογραφίας με τον δημιουργό της και το πολυδιάστατο θέμα των copyright στην χρήση και την διακίνηση μιας εικόνας. Γιατί το θέμα δεν αφορά την δημοσίευση ή όχι της επίμαχης φωτογραφίας αλλά τον τρόπο δημοσίευσης και αν αυτός παραβιάζει κάποιο συμβόλαιο που απαγόρευε την διαρροή της σε άλλα διαφορετικά μέσα. Πέρα από την νομική υπόσταση μιας τέτοιας κατηγορίας, που μπορεί και να ισχύει στον χώρο των εφημερίδων (αν και μου φαίνεται πολύ ακραίο να εφαρμόζεται μονάχα στην συγκεκριμένη εικόνα και με την συγκεκριμένη τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα…), το όλο θέμα καταντάει κάπως γελοίο στην εποχή του διαδικτύου και του καταιγισμού των εικόνων – φωτογραφιών που μας βομβαρδίζουν από παντού, από το κινητό μας τηλέφωνο μέχρι την οθόνη του PC μας. Ποιο συμβόλαιο…. Και τι να προστατέψει …και με ποια νομική βάση. Όλα επαφίενται στον πατριωτισμό του φωτογράφου. Κάτι σαν τις δηλώσεις αποδοχής που πρέπει να τσεκάρεις θετικά, χωρίς καλά καλά να τις διαβάσεις, για να τρέξεις ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή σου. Γεμάτο το ίντερνετ από κλεμμένες ή παραποιημένες φωτογραφίες για κάθε χρήση. Τα συμβόλαια μας μάραναν τώρα… Απλά για να έχεις ένα έρεισμα να τιμωρήσεις έναν φωτογράφο επειδή είχε το θάρρος να παρουσιάσει την αλήθεια όπως είναι, και όχι όπως θα ήθελε να είναι το αφεντικό του και η φυλλάδα που αυτό εκπροσωπεί. Άλλωστε η Φωτογραφία , πιο πολύ από τον Λόγο, που μπορεί να είναι παραπλανητικός, προσεγγίζει την αλήθεια γιατί απορρέει από την καταγραφή της πραγματικότητας. Και την αλήθεια της αστυνομικής βίας που φτάνει μέχρι την εν ψυχρώ δολοφονία, καμμία απόλυση και κανένα συμβόλαιο εργασίας δεν μπορεί να αποκρύψει….
Πήρε το όνομά του από τον σοβιετικό πολιτικό της εποχής του Στάλιν Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μολότωφ (αραγε το θυμάται αυτό η κ. Παπαρήγα όταν ξεσπαθώνει εναντίον των εξεγερμένων νέων, των κουκουλοφόρων και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α......), που την επινόησε για να βοηθήσει τα άτακτα τμήματα του δημοκρατικού στρατού στην αντιπαράθεση τους με τα τις φάλαγγες του Φράγκο στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Ένα όπλο, γνήσιο τέκνο του σοσιαλισμού και της επανάστασης, τόσο εκδηλωτικό και πηγαίο, γιατί λοιπόν να απορρίπτεται και να εξοστρακίζεται από ένα αριστερο και επαναστατικό κόμμα, όπως θέλει να πιστεύει ότι είναι το Κ.Κ.Ε.??? Το πνεύμα του Βιατσεσλαβ Μιχαήλοβιτς περιφέρεται σε κάθε δρόμο και κάθε σοκκάκι που η οργή και η αγανάκτηση μιας ξεχασμένης (βλ. ξεγραμμένης) γενιάς ξεδιπλώνει την δική της κατάθεση ζωής σε μια κοινωνία αποκλεισμού και καταστολής, σε μια κοινωνία αποβλάκωσης και ερημοποίησης των ιδεών, ανορθολογισμού και μικροκομματικών συμφερόντων, περιφέρεται και θα καταμαρτυρήσει στον μεγάλο ‘πατερούλη’ όλες τις λεκτικές αταξίες της κ. Παπαρήγα. Και τότε ο παππούς Ιωσήφ από τα ουράνια θα εξαπολύσει τους κεραυνούς του, (άλλο είδος μολότωφ) και θα πετύχει τους άχαρους, ρομποτοποιημένους συνοδοιπόρους στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, διαποτίζοντας κάθε ικμάδα της ύπαρξής τους με ‘πνοή ζώσα’ και συναίσθημα, μετατρέποντας τις άψυχες και στείρες ιδέες τους, σαν άλλος δόκτωρ Φρακενστάιν, σε ζωηρό επαναστατικό ‘τέρας’ που θα φλέγεται (όχι από μολότωφ αλλα) από ζωή και ελευθερία και θα καταπιεί αυτή τη σάπια κοινωνία που ζούμε….Μέχρι τότε ας μείνουν στην άκρη τα πολιτικά παιχνίδια και ας αφουγκραστούμε όλον αυτόν τον εξεγερμένο συμφερτό που (έστω και υπό κάποιους όρους καθοδηγούμενο), μέσα από τις κουκούλες και τις μολότωφ, έχει κάτι να μας πεί και κάπου να μας αγγίξει…..
2) Είναι τελικά παράξενο, τραγικά παράξενο, πως φέρνει η συγκυρία μερικές φορές τα πράγματα και πως μια εν ψυχρώ δολοφονία αστυνομικού, που δεν ήταν και η μοναδική στα χρονικά της αστυνομικής καταστολής, (καμιά πενηνταριά φόνους μετράνε στα τελευταία είκοσι χρόνια…), θα πυροδοτούσε μια τέτοια αντίδραση που θα έφτανε μέχρι τη γενική διάλυση και το ακαταλόγιστο χάος ενός ολόκληρου κράτους…. (ή μήπως αυτό το νεοελληνικό μόρφωμα που ζούμε δεν υφίστατο ποτέ σαν ‘κράτος’ παρά μόνο σαν μια αχυρένια ‘παράγκα’, της διαπλοκής και της υποκρισίας, που έφτανε η πνοή ενός αγανακτισμένου δεκαπεντάχρονου για να σωριαστεί κατάχαμα…). Αξίζει την διάσταση της μια τέτοια γενικευμένη οργή ή προβάλλεται η διογκωμένη υπερβολική της ματιά μέσα από τα Μ.Μ.Ε. που η συνάφεια και υποστήριξη τους στο όλο θέμα δεν δικαιολογείται, αναλογίζοντας ότι παραμένουν διαμορφωτές συνειδήσεων και φερέφωνα των εκάστοτε συμφερόντων της εξουσίας. Είναι απορίας άξιο πως μεταβλήθηκαν από τηλεδικαστές αν όχι σε συμπαραστάτες ιδεολογικά των γνωστών- αγνώστων κουκουλοφόρων, τουλάχιστον και για πρώτη φορά σε αντικειμενικούς κριτές. Ανακάλυψαν μήπως την αληθινή δημοσιογραφία (τρέμε Κούλογλου…) ή αναλώθηκαν μόνο στο συγκεκριμένο περιστατικό για κάποια άγνωστη αιτία (τόσο δάκρυ για τον Αλέξη …δεν θα το ευχόταν ο ίδιος ούτε στα πιο απύθμενα βάθη της ανθρώπινής του ματαιοδοξίας, όταν ζούσε) παραμερίζοντας το όλο ιδεολογικό-οικονομικό-κοινωνικό πλέγμα που το περιβάλλει. Μήπως κάποιοι από τα στυγερά συμφέροντα του ανορθολογισμού που βρίσκεται πέρα και πάνω από τις εξουσίες της πολιτικής και των καναλιών έχουν ενοχληθεί απερίγραπτα από τα δεδομένα του σκανδάλου Βατοπεδίου και τρίζει το οικοδόμημα της λογικής τους, ώστε θέλησαν να στρέψουν την κοινή γνώμη κάπου άλλού αλλά τελικά η κατάσταση τους ξέφυγε, έχασαν, κοινώς, την μπάλα και έγινε αυτό που έγινε… ‘Η μήπως ωρίμασαν οι συνθήκες για επανάσταση, για να αλλάξουν επιτέλους τα πράγματα, (που ιστορικά αυτό συμβαίνει πάντα μετά από οικονομική εξαθλίωση, πράγμα που υφίσταται στις μέρες μας…). Άνοιξαν οι ασκοί για για έναν καινούργιο Μάη και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι… Τότε που έιναι οι σαραντάρηδες και οι πενηντάρηδες, γιατί δεν αφήνουν τον ζεστό τους καναπέ, που είναι οι διανοούμενοι, οι ‘πνευματικοί ταγοί’ σαν τον Σαρτρ στο φλεγόμενο Παρίσι ή μήπως στην Ελλάδα εκλείπει δυστυχώς το είδος…. Αμέτρητες απορίες θολώνουν το κουρασμένο μου μυαλό. Που θα φωτιστεί μονάχα από την θαλπωρή που αφήνει η φλόγα της μολότωφ στο πρόσωπο ενός μπάτσου…..
3) Η απόλυση του φωτορεπόρτερ του ‘Ελεύθερου τύπου’ ΚΩΣΤΑ ΤΣΙΡΩΝΗ επειδή τράβηξε τις φωτογραφίες των αστυνομικών να σημαδεύουν με όπλο διαδηλωτές (Tvxs), πέρα από προσπάθεια φίμωσης της δημοσιογραφικής αλήθειας ξαναφέρνει στην επιφάνεια το παλαιό πρόβλημα της σχέσης μιας φωτογραφίας με τον δημιουργό της και το πολυδιάστατο θέμα των copyright στην χρήση και την διακίνηση μιας εικόνας. Γιατί το θέμα δεν αφορά την δημοσίευση ή όχι της επίμαχης φωτογραφίας αλλά τον τρόπο δημοσίευσης και αν αυτός παραβιάζει κάποιο συμβόλαιο που απαγόρευε την διαρροή της σε άλλα διαφορετικά μέσα. Πέρα από την νομική υπόσταση μιας τέτοιας κατηγορίας, που μπορεί και να ισχύει στον χώρο των εφημερίδων (αν και μου φαίνεται πολύ ακραίο να εφαρμόζεται μονάχα στην συγκεκριμένη εικόνα και με την συγκεκριμένη τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα…), το όλο θέμα καταντάει κάπως γελοίο στην εποχή του διαδικτύου και του καταιγισμού των εικόνων – φωτογραφιών που μας βομβαρδίζουν από παντού, από το κινητό μας τηλέφωνο μέχρι την οθόνη του PC μας. Ποιο συμβόλαιο…. Και τι να προστατέψει …και με ποια νομική βάση. Όλα επαφίενται στον πατριωτισμό του φωτογράφου. Κάτι σαν τις δηλώσεις αποδοχής που πρέπει να τσεκάρεις θετικά, χωρίς καλά καλά να τις διαβάσεις, για να τρέξεις ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή σου. Γεμάτο το ίντερνετ από κλεμμένες ή παραποιημένες φωτογραφίες για κάθε χρήση. Τα συμβόλαια μας μάραναν τώρα… Απλά για να έχεις ένα έρεισμα να τιμωρήσεις έναν φωτογράφο επειδή είχε το θάρρος να παρουσιάσει την αλήθεια όπως είναι, και όχι όπως θα ήθελε να είναι το αφεντικό του και η φυλλάδα που αυτό εκπροσωπεί. Άλλωστε η Φωτογραφία , πιο πολύ από τον Λόγο, που μπορεί να είναι παραπλανητικός, προσεγγίζει την αλήθεια γιατί απορρέει από την καταγραφή της πραγματικότητας. Και την αλήθεια της αστυνομικής βίας που φτάνει μέχρι την εν ψυχρώ δολοφονία, καμμία απόλυση και κανένα συμβόλαιο εργασίας δεν μπορεί να αποκρύψει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου