“..ο ρόλος της Τέχνης είναι να ξεπλένει την σκόνη της καθημερινότητας από τις ζωές μας..»

P. PICASSO

"..Το να φωτογραφίζεις σημαίνει να βάζεις σε μια ευθεία το μυαλό, τη ματιά και την καρδιά..."
HENRI CARTIER-BRESSON

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ...

         «ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ»:
Σίγουρα τίποτα δεν είναι απλό… Και όταν προσπαθείς να προσεγγίσεις ένα πολυδιάστατο πολιτικό-κοινωνικό-οικονομικό θέμα, όπως το ‘ελληνικό πρόβλημα’ ή η ‘ελληνική κρίση’, για το οποίο έχουν ξοδευτεί ατέλειωτοι τόνοι σκέψεων, απόψεων και κριτικής τα τελευταία πέντε χρόνια, από αμέτρητους ειδήμονες και γνώστες των πραγμάτων, φοβούμενος μην τυχόν παρασυρθείς στον κυκεώνα των υπερβολών και των γενικοτήτων, η διστακτικότητα κάνει την αιφνιδιαστική κατάληψη της στο ανάκτορο της λογικής κρίσης και της ορθής σκέψης… Αλλά από όποιες οπτικές γωνίες και να το παρατηρήσεις, από παντού σου διατρανώνεται η πεποίθηση, η οποία άρχισε σαν υποψία το 2012 αλλά σιγά σιγα μεταβλήθηκε σε βεβαιότητα, ότι το βασικό πρόβλημα της κρίσης, όχι στην αρχική του σύσταση, μιάς που είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, αλλά στην καινοτόμο αντιμετώπισή του, είναι βασικά πρόβλημα φοροτεχνικό… Και ιδιαίτερα για μια νεοελληνική άρχουσα τάξη πλουτισμού, (και όχι για τον περιπτερά της γωνίας που δεν κόβει αποδείξεις και στο φινάλε καλά κάνει…), που προέκυψε από το εργολαβικό κράτος της διαπλοκής και της διαφθοράς στην μεταπολίτευση, και κρατάει καλά τους δεσμούς της με το διεθνές χρηματοπιστωτικό κατεστημένο το οποίο εξακολουθεί να εξουσιάζει αλώβητο από πολιτικές επεμβάσεις (δες τράπεζες) και πέρα από ΕΕ, Σόιμπλε, μνημόνια και αντιμνημόνια. Η παραφιλολογία της περιβόητης ‘λίστας Λαγκάρτ’ ακόμα μπερδεύεται σε ατέρμονες νομολογίες τραπεζικών απορρήτων και άλλων τινών με αποτέλεσμα να ξεγλιστρά παντελώς από κάθε δρομολογημένη επίθεση. Η βασική λαικοπρόβλητη ατάκα του ‘λεφτά υπάρχουν’ ή τα εφήμερα σλόγκαν ‘Έλληνες έχουν λεφτά το ελληνικό κράτος όχι’, έχουν ισχυρό πραγματιστικό αντίκρισμα και δεν βγήκαν στην τύχη. Όπου και να ρίξεις το βλέμμα σου, στην πλέρια κατανάλωση που ξεδιπλώνεται γύρω σου, από τα πάρτυ με σαμπάνιες της Μυκόνου μέχρι την κίνηση στα επώνυμα μαγαζιά του Mediterranean Cosmos, σου δημιουργείται η εντύπωση ότι για μια ορισμένη κατηγορία ανθρώπων (και φυσικά όχι για τον άνεργο και τον χαμηλοσυνταξιούχο) η κρίση δεν υφίσταται η στην χειρότερη περίπτωση περνάει ξόφαλτσα. Η ταξική διαφοροποίηση εντατικοποιήθηκε τα χρόνια της κρίσης και κάποιοι συγκεκριμένοι εκμεταλλευόμενοι τις συγκυρίες έβγαλαν περισσότερα χρήματα. Αυτό κατάντησε κοινός τόπος. Άλλο τόσο είναι κοινός τόπος η εγγενής αδυναμία του φορολογικού συστήματος να τους ελέγξει, που εδράζεται στον γενικευμένο ευνουχισμό και ανυπαρξία της δημόσιας διοίκησης να παίξει αποφασιστικό ρόλο στα πράγματα, πέρα από επικουρικές συνεισφορές και τα κλασικά βολέματα ‘ημετέρων’. Το πρόβλημα βαθύ αφού κανένας δεν ελέγχει με πληρότητα τις φορολογικές δηλώσεις και το μαύρο χρήμα ρέει άφθονο, η λύση του προφανής αλλά ανεφάρμοστη με τους αργούς ρυθμούς εμπέδωσης των άπειρων και συχνά αλληλοσυγκρουόμενων φορολογικών διατάξεων. (αν με κάθε κυβέρνηση αλλάζει και η φορολογική νομοθεσία μην περιμένεις αποτέλεσμα…). Φυσικά το μαύρο χρήμα πάντοτε έρρεε άφθονο σε αυτή την χώρα. Και πολύ περισσότερο στις προ κρίσης εύπορες εποχές. Αποτελούσε απόρροια της ιδιοσυγκρασίας της, σε αντίθεση με την προτεσταντική ιδιοσυγκρασία του Γερμανού νομοταγούς πολίτη. Αλλά ξαναγύρναγε στην ντόπια κατανάλωση και ανακυκλωνόταν. Με τα σχετικά ολιγάριθμα αλλά σταθερά οφέλη από το κράτος από ΦΠΑ κ.α. Το πρόβλημα γιγαντώθηκε με τον ανελέητο βομβαρδισμό για τις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις της κρίσης, την ανεπάρκεια πολιτικής προοπτικής, την μελλούμενη ολοκληρωτική ‘καταστροφή’, από ντόπια και ευρωπαικά ‘παπαγαλάκια’. Οδήγησε ώστε να όλο το μαύρο χρήμα να διοχετευτεί στο εξωτερικό και να αμβλύνει τις οικονομικές ταξικές διαφορές σε αυτόν τον τόπο. Αναρωτιέμαι μήπως αυτό έγινε κατευθυνόμενα γιατί τίποτα δεν γίνεται πια αυθόρμητα σε αυτό το ρημαδιασμένο νεοκαπιταλιστικό πλαίσιο που ζούμε και κινούμαστε, -ούτε και αυτές οι ‘δημοκρατικότατες’ εκλογές.. Μήπως είναι μια προσπάθεια εξωθεσμικοί ευρωπαϊκοί κύκλοι να βάλουν χέρι στο πλεονάζον αδήλωτο χρήμα που συσσωρευόταν και βούλιαζε ολοένα και περισσότερο την πιστωτική αδυναμία του ελληνικού κράτους. Δεν είμαι ειδικός ούτε γνώστης οικονομοτεχνικών για να προτείνω λύσεις στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Αντιλαμβάνομαι όμως την τάση και την ουσία του προβλήματος και θεωρώ ότι είναι αυτό, μαζύ με όλα τα πολυδιαφημισμένα και πολυσυζητημένα υπόλοιπα, που στριφογυρίζει το μαχαίρι στο αψυχο πλέον κορμί της ελληνικής οικονομίας. Και πρέπει να αντιμετωπιστεί με δραστικά μέτρα από μία λεγόμενη ‘αριστερή’ κυβέρνηση. Πέρα και πάνω από τις επιταγές του μνημονίου. Πέρα και πάνω από τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Γιατί αποτελεί μείζων θέμα της νεοελληνικής κουλτούρας. Έγινε μια μικρή αρχή με την υπόθεση Σαββαίδου. (Εκτός αν καρατομήθηκε όχι επειδή υποστήριζε συμφέροντα ελληνικών πολυεθνικών εταιρειών αλλά για κομματικούς λόγους , οπότε πάω πάσο…). Είναι αυτή η (θεωρητικώς τουλάχιστον) ΑΡΙΣΤΕΡΗ κυβέρνηση διατεθειμένη να συγκρουστεί δυναμικά για αυτό το θέμα;;;;; Το μέλλον θα δείξει… Και θα αποδείξει… Πάντως το πρώτο εξάμηνο, υπό το βάρος της διαπραγμάτευσης, δεν έδειξε δείγματα γραφής ανάλογα… Σε κάθε περίπτωση ‘στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό..’     

 ΚΩΣΤΑΣ ΚΙΤΣΟΣ 

                                                        kostaskitsos@ymail.com     

Δεν υπάρχουν σχόλια: