ΣΥΝΝΕΦΑ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ....

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ

Η λογικη της αντιμετώπισης της αριστερας και του συνδικαλισμού εν γένει ως πηγη ολων των κακών του Κράτους από μεγαλη μερίδα συμπατριωτών μας (πραγμα εν μέρει σωστο λογω της φαυλοκρατίας της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ), εκτος του ότι σημαίνει αμεση απενοχοποίηση ολων των υπολοίπων (πολιτικοι, συμφέροντα κ.α), φανερώνει το πόσο εύκολα ένα σύστημα μπορεί να καθιερώνει αξίες, ανάλογα με τα γούστα του και να παλεύει γιαυτές, προκρίνοντας κάθε φορά ανάλογες δικαιολογίες (στην περίπτωση που ζούμε το χρέος, η παραμονή στην ΕΕ  κλπ). Πράγμα που φυσικά συνάγει με την καθιερωμένη φιλοσοφική διατύπωση ότι αντικειμενικές αξίες δεν υπάρχουν (από πότε το είπε ο Νιτσε αυτό???), αλλά επίσης την συντριβή κάθε κοινής λογικής και την εξευτέλιση της νοημοσύνης μας, σε σημείο να μην την έχουμε ανάγκη (μήπως αυτό θέλουν???). Όταν προκρίνεις την άποψη ότι οι χοντροί και οι μαλθακοί είναι πιο υγιείς από τους γυμνασμένους στο τέλος το πιστεύεις σαν αξία και το ‘κυμπαριλικι’ με την ‘μπυροκοιλιά’ καταντάει  sex symbol….. 

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΣΤΑΓΟΝΑΣ

                 ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΣΤΑΓΟΝΑΣ:


Το μαρτύριο της σταγόνας είναι ένα παλιό κινέζικο βασανιστήριο σκληρό και απάνθρωπο. Μια σταγόνα νερό πέφτει αργά και επαναλαμβανόμενα στο πρόσωπο του δύστυχου βασανιζόμενου. Η συνεχής πίεση στο ίδιο σημείο δημιουργεί αφόρητο πόνο που καταντά ανυπόφορος και μπορεί να σε τρελάνει. Την ίδια λογική εφαρμόζει η τριτοκομματική, μνημονιακή κυβέρνηση, εδώ και έναν περίπου χρόνο, απέναντι στην λειτουργία του Δημοσίου. Αναλώνοντας και αναπαράγοντας, με τα παπαγαλάκια ΜΜΕ, τους μύθους της υπερπληθώρας (χαμηλότεροι από τον ευρωπαικό μέσο όρο με στατιστικά στοιχεία…) και της κακοδιαχείρησης (λες και οι νομοι που διέπουν τις σχέσεις και τις συναλλαγές στο δημόσιο είναι διαφορετικοί από αυτούς που ισχύουν σε κάθε παρακλάδι της καπιταλιστικής – πελατειακής κοινωνίας μας), απαξιώνει τον μόνο κοινωνικό ιστό αυτής της χρεοκοπημένης και κατά παράδοση κρατικοδίαιτης χώρας, κάτω από τα χλευαστικά γέλωτα του στενόμυαλου ιδιωτικού τομέα, που εξακολουθεί να πιστεύει στις θεωρίες της ανάπτυξης και στα παραμύθια της κοκκινοσκουφίτσας. Και τα μικρά παιδιά ακόμα καταλαβαίνουν ότι αυτό γίνεται για να ξεπουληθεί η χώρα (ο,τι έχει απομείνει δηλαδή) στα ξένα ιδιωτικά συμφέροντα. Αλλά αυτοι που μας κυβερνούν είναι τοσο αιθεροβάμονες στην ανικανότητα και στην βλακεία τους, που αντί να μπήξουν το μαχαίρι ως το κόκκαλο της αναδιοργάνωσης του χώρου, επανειλημμένα νομοθετούν χωρίς λόγο και ακυρώνουν νόμους, θέτοντας μια μεγάλη κοινωνική τάξη σε διαρκή φόβο και ανασφάλεια, με τους διαρκείς, ανευ αντικειμένου ελέγχους, την ποινικοποίηση της δημοσιοϋπαλληλικής δραστηριότητας και την άκαιρη και άγονη επαναχάραξη θεσμών και δραστηριοτήτων (αντί να αφήσουν επιτέλους να δουλέψουν, εστω για μια φορά, αβίαστα οι ήδη υπαρχοντες..). Με αποτέλεσμα ένα Δημόσιο παραδομένο και αποπροσανατολισμένο (αφού και οι συνδικαλιστές που υποτίθεται ότι θα μας έδειχναν τον δρόμο αποδεικνύονται ότι διέπονται από τις ίδιες ανασφάλειες…), με την σταγόνα, κάθε μέρα, να σκάει στο μέτωπό του, να μεταβάλλεται σε μία άμορφη μάζα αδράνειας και ακινησίας, έτοιμη να σηκώσει, σαν πρόβατο σε σφαγείο, στους πρόσφορους ώμους του όλα τα λάθη και τις αμαρτίες του μνημονίου. Όχι για να εξισορροπηθεί με το υφιστάμενο τέλμα του ιδιωτικού τομέα (παντού και πάντα είναι απαραίτητες κάποιες υφιστάμενες υπηρεσίες), αλλά μάλλον για να δελεάσει την κουφιοκεφαλιά του, με την προοπτική να αλώσει κυρίαρχα, χωρίς προφανή αντίσταση, τα επί δεκαετίες άπαρτα κάστρα, των δημόσιων υπηρεσιών και να στεφτεί χαλίφης στο δημοσιοϋπαλληλικό χαλιφάτο.

Έτσι η ανικανότητα της βούλησης αναδιάρθρωσης του Δημοσίου, έστω και με τις σχετικές επιβαλλόμενες απολύσεις, μεταβάλλεται σε ‘κυνήγι μαγισσών’ και κατασκευή «επιόρκων», με την αυστηρή χρήση του νέου πειθαρχικού πλαισίου, όχι μόνο εκεί που αχνοφαίνονται ‘ύποπτες’ υποθέσεις αλλά ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει καμία υποψία παραβατικότητας. Οι αιρετοί, πάσχοντας από το «Παπαγεωργοπούλειο σύνδρομο», φοβούνται και τον ίσκιο τους και με την συνδρομή της «αδέκαστης» ελληνικής δικαιοσύνης (που οι κακές γλώσσες λένε ότι έχει πάρει κατευθυντήριες γραμμές από την τρόικα), είναι υποχρεωμένοι να προχωρούν σε πειθαρχική δίωξη (που σημαίνει αργία και ενδεχόμενη απόλυση) κάθε υπόθεσης που χρειάζεται περισσότερο διερεύνηση και δεν εξυπηρετεί τον οποιονδήποτε ιδιώτη. Έτσι υπάλληλοι που απλά κάνουν τη δουλειά τους και έχουν την ατυχία να βρεθούν απέναντι σε ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα είναι καταδικασμένοι. Ιδιαίτερα εκείνοι που ελέγχουν οικονομικά μεγέθη και παλεύουν για την υποστήριξη του, καταστρατηγημένου ήδη, δημόσιου συμφέροντος, όπως οι ελεγκτές και οι επιβλέποντες μηχανικοί του Δημοσίου. Έχει ήδη δημιουργηθεί κλίμα τρομοκρατίας και ανασφάλειας σε Πολεοδομίες και Τεχνικές Υπηρεσίες το οποίο οδηγεί σε πλήρη απαξίωση του έργου τους, σε αποδιοργάνωση των υπηρεσιών και κατάλυση βασικών εννοιών της δικαιοσύνης, όπως το τεκμήριο της αθωότητας.

Κλασικό παράδειγμα των ανωτέρω η καταδικαστική απόφαση (18 μήνες με αναστολή) από το τριμελές πλημμελειοδικείο Θεσ/νικης των πρώην Δημάρχου και Αντιδημάρχου Καλαμαριάς και δύο μηχανικών (ελεγκτής και Διευθυντής Πολεοδομίας), για το θέμα της καθυστέρησης έκδοσης οικοδομικής αδείας σε οικόπεδο πλησίον του αιγιαλού, κάτω από την οδό Σοφούλη προς την θάλασσα, καθυστέρηση που προήλθε με κάθε νομότυπο τρόπο (διερεύνηση για την αναγκαιότητα πράξης τακτοποίησης όπως προβλέπεται και επιβάλλεται από την πολεοδομική νομοθεσία σε τέτοιες περιπτώσεις) και συνάγει με το κοινό δημόσιο αίσθημα της αποφυγής τσιμεντοποίησης της παραλίας και της χρήσης της ως ελεύθερου χώρου. Αλλά το δικαστήριο, σε μια πρωτόφαντη για τα ελληνικά χρονικά απόφαση, έθεσε το συμφέρον του εργολάβου πάνω από το κοινό δημόσιο αίσθημα, δημιουργώντας ερωτηματικά όχι μόνο για το είδος της παρεχόμενης ελληνικής δικαιοσύνης αλλά και για τον ορισμό του δικαίου γενικότερα… (ευτυχώς υπάρχει ακόμα προσφυγή σε δεύτερο βαθμό για να ξεκαθαρίσουν οι καταστάσεις). Αλλά μια τέτοια, έστω και πρωτοβάθμια απόφαση, που εντάσσεται στην κυρίαρχη πολιτική ξεπουλήματος του Δημοσίου χώρου, αναστέλλει και υποβαθμίζει κάθε δυναμικό πρόταγμα αγώνων για την αναζήτηση του ελεύθερου δημόσιου χώρου, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη όλοι μας…

Από την άλλη μεριά όμως, ο μόνος τρόπος αντίστασης και αντίδρασης για την προάσπιση του ελεύθερου χώρου στο αστικό περιβάλλον και όλων των κεκτημένων που απορρέουν από την χρήση του, που τώρα κουρελιάζονται και πετάγονται στο καλάθι των αχρήστων της στείρας ιδιωτικοποίησης, ιδιαίτερα στην τόσο ευαίσθητη και πολύπαθη παραλιακή ζώνη της Καλαμαριάς, είναι οι κινητοποιήσεις των πολιτών. Κινητοποιήσεις μαζικές, χωρίς κομματικά και παραταξιακά στεγανά, με την συνδρομή της εκάστοτε διοίκησης και την επιβολή κοινών στρατηγικών και στόχων. Για την καθιέρωση του παραλιακού μετώπου σε κοινή χρήση. Όπως πραγματικά απορρέει από την νομοθεσία και το Σύνταγμα. Και πέρα από καταδικαστικές ‘κατευθυνόμενες’ αποφάσεις, που σκοπό έχουν να κάμψουν το φρόνημά μας και να επιβάλλουν την πολιτική της εξαχρείωσης, από το Βερολίνο στην δύσμοιρη χώρα μας

Παλιά Τουρκική ιστορία:


(Για όσους απελπίζονται ότι η απάθεια του ελληνικού λαού απέναντι στο μνημόνιο είναι οριστική και αμετάκλητη…)

--….’Βάλτε νέους φόρους’ πρόσταξε ο σοφός Σουλτάνος και μετά απευθύνθηκε στον σπίουνο υποτακτικό του..’Μάθε τις αντιδράσεις του λαου…’

Μετά από μέρες εκείνος γύρισε στο παλάτι..

‘Πολυχρονεμένε μου, ο λαός σου είναι ανάστατος… Μερικοί, λίγοι ευτυχώς, λένε ότι αρνούνται να σε υπηρετήσουν πια.. Τι να κάνουμε, να τους ρίξουμε στο μπουντρούμι??

‘Όχι, αλλά βάλτε νέους μεγαλύτερους φόρους’, του αντέτεινε ο Σουλτάνος σκεφτικός, ‘ και τράβα να μάθεις τι λένε..’

Μετά από αρκετές μέρες ο σπίουνος γύρισε πανικόβλητος

‘Μεγάλη αναστάτωση Αρχοντα μου’ είπε ‘είναι πάρα πολλοί αυτοί που δεν σε θέλουν πια. Ορισμένοι δυσανασχετούν και διαμαρτύρονται έντονα… Τι να κάνουμε…’

‘Τίποτα, άστους να λένε, απλά βάλτε νέους μεγαλύτερους και δυσκολότερους φόρους’ είπε ο Σουλτάνος με αποφασιστικότητα, ‘και τράβα να ανακατευτείς με το πλήθος’

Εκανε πολύ καιρό να φανεί στο παλάτι ο υποτακτικός… Όταν έφτασε, καταιδρωμένος και με σκισμένα ρούχα, γονάτισε και είπε

‘Ελεος, πολυχρονεμένε μου, μολις και μετα βίας κατάφερα να ξεφύγω… Είναι όλοι αγανακτισμένοι και βρίζουνε ανοιχτά την αφεντιά σου. Απειλούν να έρθουν να καταλάβουν το παλάτι….’

‘Δεν νομίζω, δεν έχουν τα κότσια’ μουρμούρησε ο σοφός Σουλτάνος ‘Βάλτε όμως ακόμα μεγαλύτερους φόρους και πήγαινε να τους κατασκοπέυσεις..’

‘Μα…είναι απαραίτητο…’ δυσκολεύτηκε ο έμπιστος …

‘Τράβα , ανα θέλεις την ζωή σου’ του αντιμίλησε ο Ηγεμόνας..

Πέρασε καιρός.. Αργησε τόσο ο σπίουνος που τον νόμισαν για πεθαμένο. Ωσπου εμφανίστηκε ξαφνικά ανετος και χαμογελαστος..

‘Απόλυτη ηρεμία επικρατεί πολυχρονεμένε μου στο βασίλειο ….’ δήλωσε ‘ Χωρίς λόγο.. Ούτε βρίζουνε, ούτε φωνάζουνε, ούτε απειλούνε..Τίποτα και κανένας δεν κινείται εναντίον της αφεντιας σας… Ολοι σκύβουν το κεφάλι, αμίλητοι και σκεφτικοί…..’

‘Ωχ… η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη… Βγάλτε αμέσως όλους τους φόρους…..’

Διέταξε ο Αρχοντας τρομαγμένος…….

ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ Ο ‘ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ’

Ανέκαθεν με ενοχλούσε και μου δημιουργούσε προβλήματα στις κοινωνικές συναναστροφές ο έμφυτος ‘αρχοντοχωριατισμός΄ του Νεοέλληνα με την συνακόλουθη υποκρισία που τον χαρακτηρίζει. Εκείνο όμως που δεν μπορούσα να διανοηθώ ήταν το πόσο, αυτό το ‘ελάττωμα’, έχει διαποτίσει το DNA –ευτυχώς, όχι-, όλων μας, αλλά πάντως των περισσοτέρων, έτσι ώστε να αντιμετωπίζουμε την καταστροφή με μία αφέλεια και επιπολαιότητα, η οποία δεν πηγάζει από τον κλασικό αέρα αισιοδοξίας, που όλοι τον έχουμε ανάγκη, παρά από μια επισταμένη προσπάθεια να μην συνειδητοποιούμε διαρκώς τι συμβαίνει γύρω μας. (αυτό φάνηκε και στα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών….).

Ο δρόμος από την αισιοδοξία μέχρι την υποκρισία είναι μεγάλος και δύσβατος… Υποκρισία δεν σημαίνει μονάχα να μην υπάρχει ταύτιση των λόγων και των πράξεών σου, αλλά κυρίως να αναδεικνύεις μια ψεύτική αλήθεια σαν αληθινή, να την βιώνεις και να την πιστεύεις σαν τέτοια και το σπουδαιότερο να θέλεις να την επιβάλεις και στους άλλους γύρω σου. Με άμεση συνέπεια να μην μπορείς στο τέλος να διακρίνεις την πραγματικότητα από τα προπετάσματα της φαινομενικότητας και να μην μπορέσεις ποτέ να την αντιμετωπίσεις. Αν αυτό συζητιόταν, σε ατομικό επίπεδο στο ντιβάνι κάποιου ψυχαναλυτή θα μπορούσαμε εύκολα να το προσεγγίσουμε. Από την στιγμή όμως που αυτό σφραγίζει την ψυχολογία ενός ολόκληρου λαού, τότε έχουμε πρόβλημα, υπαρκτό και δυσεπίλυτο.

Η υπαρκτή πιά και όχι πιθανή χρεοκοπία της χώρας, έβγαλε στην επιφάνεια όλο το χάλι του ψυχισμού του Νεοέλληνα που τόσα χρόνια το έκρυβε επιμελώς κάτω από την μάσκα της κοινωνικής υποκρισίας. Τελικά και υποτελείς ραγιάδες είμαστε, (βλ. σχέση με την τρόικα) παρόλες τις πατριωτικές κορώνες και τα εθνικιστικά αποφθέγματα και ρατσιστές είμαστε (βλ. τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής στις εκλογές), παρόλα τα δημοκρατικά ιδεώδη που διατυμπανίζουμε και ιδεοληπτικά θρησκόληπτοι, (βλ. σχέσεις κράτους εκκλησίας), παρόλο τον αέρα μεταμοντερνισμού που αναπνέουμε, και ιδιοτελείς αντιδραστικοί και γαντζωμένοι στις αγκυλώσεις του εμφυλίου, -οι αριστεροί κυρίως-, παρόλο τον δημοκρατικό πλουραλισμό που ενστερνιζόμαστε…..

Αν δεν αναγνωρίσεις τα συμπτώματα μιας αρρώστιας δεν μπορείς να προχωρήσεις στην θεραπεία της, όσο και αν επιθυμείς διακαώς την ίαση της με κάθε τίμημα… Ακόμα και αν η αρρώστια είναι ανίατη, τουλάχιστον μπορείς να κάνεις πιο υποφερτή την παρουσία της. Να κυριαρχήσεις επάνω της και όχι αυτή να εξουσιάσει την ζωή σου. Ισως τότε, και μόνο, τότε να ανακαλύψεις και το γιατρικό … κανείς δεν ξέρει. (διαύγαση το λεν οι ψυχολόγοι). Αν όμως εθελοτυφλείς και θεωρηθείς ψευδεπίγραφα υγιέστατος, χωρίς να είσαι, μονο και μονο για να ξεχωρίσεις το εγώ σου στο κοινωνικό σύνολο (λές και το ‘εγώ’ δεν γίνεται ‘αυτός’ αν το δείς από άλλη οπτική γωνία), τότε έχεις χάσει το παιχνίδι. Η σύγκρουση με την αλήθεια της πραγματικότητας θα είναι σφοδρή και καταστροφική.

Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να αναλώνεσαι σε τηλεοπτικές οικονομικοπολιτικές αναλύσεις και να επιδιώκεις να πάρεις πίσω τα λεφτά που σου στέρησε το μνημόνιο ( αν και αυτό είναι το πρακτέο και το ζητούμενο). Το σημαντικότερο είναι η αποκάλυψη της διάλυσης μιας κοινωνίας που θέλει, ελπίζει και οφείλει (στο ένδοξο αρχαίο της παρελθόν) να είναι δημοκρατική και να στηρίζει δημοκρατικούς θεσμούς, κατ΄ ουσία και όχι μόνο κατ’ όνομα. Τα πράγματα όμως δεν είναι ανεπίτρεπτα σοβαρά ώστε να χάσουμε το χαμόγελό μας και μια προοπτική. Την προοπτική που μας επιβάλλει να αλλαξουμε και να θεραπεύσουμε αυτό το κοινωνικό έκτρωμα. Μόνοι μας, ομως, χωρίς την σύμπραξη των πολιτικών που αποδεικνύονται ολοένα πιο ανίκανοι. Να σηκωθούμε από τον καναπέ και να συμμετέχουμε. Στην πραγματικότητα, όσο σκληρή και αν είναι. Και αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υποκρινόμαστε ας αναφωνήσουμε, όπως ο ‘Θωμάς ο απατεώνας’ του ΖΑΝ ΚΟΚΤΩ την ώρα του θανάτου του από αδέσποτη σφαίρα… «Είμαι χαμένος, αν δεν παραστήσω τον χρεοκοπημένο…».-

φωτιά σε αποθήκη όπου φυλάσσονταν φωτογραφίες.. Στις 02/05/12, ώρα 00.20, εκδηλώθηκε πυρκαγιά στους χώρους της εταιρείας «Ορφεύς Βεϊνόγλου» στη ΒΙ.ΠΕ.Θ. στη Σίνδο, όπου φυλάσσεται μέρος των εκθέσεων και των συλλογών φωτογραφικών έργων της σύγχρονης περιόδου του Μουσείου Φωτογραφίας.

Οι εγκαταστάσεις της εταιρείας Βεϊνόγλου, που εξειδικεύεται στη μεταφορά και φύλαξη έργων τέχνης, είχαν 24ωρη φύλαξη, κάμερες ασφαλείας, ενώ τα έργα βρίσκονταν σε δύο κλιματιζόμενους θαλάμους με προδιαγραφές που είχαν οριστεί από το ΜΦΘ και ήταν ασφαλισμένα. Η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε αποτελεί γεγονός ανωτέρας βίας.

Τα έργα που φυλάσσονταν στις εγκαταστάσεις του Βεϊνόγλου είχαν παραχθεί μετά το 1970, αριθμούσαν τα 2.000 και ήταν από περίπου 250 δημιουργούς (60% Έλληνες, 40% διεθνείς). Από αυτά, τα 1.000 έργα που ανήκουν στη συλλογή τα τελευταία δέκα χρόνια, είναι αναλογικές και εκτυπώσεις ψεκασμού μελάνης σε αρχειακό χαρτί. Τα υπόλοιπα 1.000 έργα παραγωγής του ΜΦΘ (εκτυπώσεις ψεκασμού μελάνης σε αρχειακό χαρτί), τα οποία προστέθηκαν στη συλλογή την τελευταία πενταετία, αποτελούν περισσότερες από δέκα ολοκληρωμένες μονογραφικές ή ομαδικές εκθέσεις και περιόδευαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα έργα αυτά βρίσκονται όλα καταλογογραφημένα σε χαμηλή ανάλυση με ακριβείς τεχνικές προδιαγραφές στα αρχεία του Μουσείου. Η ψηφιοποίηση της φωτογραφικής συλλογής και των αρχείων του Μουσείου πραγματοποιήθηκε σε μια πιο συστηματική βάση με την οικονομική αρωγή του προγράμματος της «Κοινωνίας της Πληροφορίας», του Γ΄ Κοινοτικού Πλαίσιου Στήριξης (προσκλήσεις 65, 78, 172). Στο πλαίσιο αυτό ψηφιοποιήθηκαν τα αρχεία της μόνιμης συλλογής του, καθώς και μέρος των αρχείων του.

Η συλλογή είχε συγκροτηθεί από δωρεές, αγορές, φωτογραφικές αναθέσεις του Μουσείου και συμμετοχή του φορέα στην παραγωγή των εκτυπώσεων, με την υποστήριξη χορηγών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Το ΜΦΘ μόλις ολοκληρωθεί το πόρισμα της πυροσβεστικής και η διαδικασία ταυτοποίησης των έργων που βρίσκεται σε εξέλιξη, πρόκειται να προχωρήσει σε ενημέρωση του κάθε δημιουργού ή εμπλεκόμενου φορέα ξεχωριστά για την κάθε περίπτωση.

Παράλληλα, μετά το πόρισμα της πυροσβεστικής θα πραγματοποιηθεί Συνέντευξη Τύπου.

...ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ...

1. Eίναι αλήθεια, οτι δεν εχω ασχοληθεί σχεδόν καθόλου στις δημοσιεύσεις μου με το μείζον θέμα της οικονομικής και εθνικής εξαθλίωσης των τελευταιων χρόνων (βλ. ¨κριση¨). Και δεν είναι από αδιαφορία, γιατί σαν Ελληνα με απασχολει ¨τα μέγιστα¨ το πρόβλημα, ουτε από τεμπελιά, αφου διαβάζω καθημερινα ατελείωτες αναφορές και απόψεις. Ισως είναι σαν αποτέλεσμα ενός συναισθήματος κλασικής απογοήτευσης που με διακατέχει. Μια απογοητευση που οδηγάει στον ψυχρό υπολογισμο….Αυτός είναι ο λόγος που δεν εξεγείρομαοι τόσο απροκάλυπτα (αν και σύχναζα στα στεκια των αγανακτισμένων, αλλα πιο πολύ για να φωτογραφίζω και να εκτιμώ καταστάσεις, παρά να συμμετέχω. …). Ο ¨ψυχρός υπολογισμός¨ δεν οδηγεί στην εξέγερση…. Αλλα ούτε και στην σιγουριά του καναπέ… Ισως οδηγεϊ στην ΥΠΟΜΟΝΗ.. Και αυτό με την σειρά του στην ΕΠΙΓΝΩΣΗ… Και τέλος, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες στο ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ…. ‘…Οι πεινασμένοι και οι εξαθλιωμένοι δεν εξεγείρονται..΅ έλεγε ένας Βρετανός δημοσιογράφος – κοινωνιολόγος, που ασχολιοταν επί χρόνια με την αντιμετώπιση της μάστιγας της πείνας στην Αφρική και στις Τρίτες χωρες και ειχε βιώσει στο πετσί του την κοινωνική εξαθλίωση. Κάτι ηξερε… Σε πείσμα όλων των αριστεριστικών ενστίκτων μας… Το είπαν και οι αδερφοί Κατσιμίχα παλιότερα :
‘ …θα περιμένω άλλες μέρες …
θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όσο μπορώ
Και για το πείσμα σας ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ θα αντέχω….’.

2 Βασικά πιστεύω ότι οι αποχρώσεις του ίδιου μοναδικού και ιδιαίτερου γνωρίσματος της Ελληνικής φυλής, ενος ελληνικού χαρακτηριστικού κληροδοτημένο στο DNA μας, -αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει μια συνέχεια στην πορεία των κατοίκων αυτου του τοπου, παρόλες τις προσμίξεις με Σλαβους, Τουρκους, Φράγκους κ.α – είναι ιδιες και απαράλλακτες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, (είτε πές το νοοτροπία είτε ελάττωμα ειτε προτέρημα), Και αυτό το ιδιαίτερο γνώρισμα είναι η τάση για αυτονομία… Που κατ επέκταση οδηγεί σε διχασμούς και διχόνοιες (εμείς,- οι άλλοι, Πασοκ- ΝΔ, Πάοκ- Αρης, Αρχαία Αθήνα- Αρχαία Σπάρτη κ.α.), σε εγωιστικές πρακτικές και συντεχνιακές νοοτροπίες. Το θέμα είναι ότι η σωστή απόχρωση της τάσης για αυτονομία οδήγησε στην ανάπτυξη της πόλης-κράτους, πουν ήταν το πλαίσιο που γεννήθηκε και άκμασε η Δημοκρατία και ο Αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Δεν ξέρουμε τι πολιτισμός θα είχε γεννηθεί αν οι αρχαίοι Έλληνες ήταν υπήκοοι ενός και μόνου βασιλιά, σαν τους Πέρσες λ.χ. (Γι αυτό λέγεται ότι με τον Μεγα Αλέξανδρο αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση….). Η λάθος απόχρωση της τάσης για αυτονομία, που έκαναν πράξη οι επίγονοι των Ελλήνων τα σύγχρονα χρόνια, οδήγησε στην διαφθορά, στην παρακμή στην κρίση και στο μνημόνιο. Δεν ξέρουμε τι κρίση θα ειχε δημιουργηθεί αν οι σύγχρονοι Έλληνες θεωρούσαν τον εαυτό τους σωστό υπήκοο-πολίτη ενός και μόνου Κράτους. Όπως από τις πόλεις-κράτη ξεπήδησε η δημοκρατία ετσι από την λανθασμένη σχέση σύγχρονου ελληνικού κράτους – πολίτη (που δεν ξέρω ποιος φταίει και δημιούργησε το πρόβλημα στο διηνεκές, η κότα ή το αυγο…) ξεπήδησε η ελληνική κρίση (που δεν είναι μονο οικονομική, το παραδέχονται ολοι…). Δεν ξέρω αν πρέπει να ακολουθήσουμε τα ευρωπαϊκά κράτη (που πέρασαν και το διαφωτισμό) και να τα αντιγράφουμε συνεχώς, στην πορεία τους μέσα στο μελλοντικό καπιταλιστικό γίγνεσθαι. Ούτε πρέπει να μας στενοχωρεί που εμείς είμαστε, σκεφτόμαστε, δρούμε, πολύ διαφορετικά…. Αυτοι είμαστε και αυτό γουστάρουμε, ρε γαμώτο…. Το πολύ πολύ, ας ξαναφτιάξουμε πάλι πολεις – κράτη!!!!!!!! Που ξέρεις μπορεί να το ρίξουμε στην φιλοσοφία…..

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΓΙΓΑΝΤΑ (η κρίση ιστορια δεν κοιτάει....)

Χρεοκόπησε η Eastman Kodak, η εταιρεία πρωτοπόρος του φιλμ, που ευθύνεται για πολλές εφευρέσεις, μεταξύ των οποίων, η ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.
Tην Πέμπτη, 19 Ιανουαρίου 2012, η Κοdak κατέθεσε αίτηση προστασίας από τους πιστωτές σύμφωνα με το άρθρο 11 του αμερικανικού πτωχευτικού κώδικα σε δικαστήριο της Νότιας Περιφέρειας της Νέας Υόρκης. Με τον τρόπο αυτό θα εξακολουθήσει κανονικά η λειτουργία και θα εκπληρώνει τις βασικές υποχρεώσεις προς το προσωπικό και τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ παράλληλα θα εκτελεί τις παραγγελίες.
Τo παθητικό υπολογίζεται σε περίπου 6,75δις. δολ. και αντιστοιχεί σε χρέη κυρίως προς τράπεζες (π.χ. χρωστάει σχεδόν 700εκ. στη Νew York Melon Bank) και διάσπαρτα ποσά σε εταιρίες λιανικής όπως Walmart, Target, Best Buy. Έναντι αυτών των απαιτήσεων, στο φάκελο της υπαγωγής στο Άρθρο 11 η Kodak εμφανίζει ενεργητικό 5,1δις. δολ.
Όπως δήλωσε ο πρόεδρος Antonio Perez, η πρωτοβουλία κρίθηκε αναγκαία προκειμένου η Kodak να εκπληρώσει τέσσερις στόχους για να «ολοκληρώσει το μετασχηματισμό της»: να εξασφαλίσει χρηματοδότηση ώστε να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες (μισθοδοσίες κλπ.), να παραμείνει στην αγορά, να μπορέσει να διεκδικήσει τα νόμιμα δικαιώματά της από παράνομη χρήση ευρεσιτεχνιών από άλλες εταιρίες (π.χ. Apple), να ρυθμίσει τα κόστη της σε πιο λογικά επίπεδα και να εξακολουθήσει να αναπτύσσεται σε επιμέρους τομείς όπως π.χ. το inkjet printing.
Προς το παρόν φαίνεται να έχει ήδη εξασφαλίσει δάνειο ύψους 950εκ. δολ. από τη Citigroup ενώ ήδη ξεκίνησε μια σειρά αγωγών κατά της Apple κυρίως αλλά και Fujifilm, HTC και Samsung. H Αpple με τα μεγαλύτερα αποθέματα ρευστού (πάνω από 80δις. δολ.) είναι η εταιρία που όλοι «λατρεύουν να εναγάγουν» αλλά δεν είναι σίγουρο αν ακόμη και η επιδίκαση μεγάλης αποζημίωσης και η εκποίηση των δικαιωμάτων βιομηχανικής ιδιοκτησίας είναι ικανή να διασώσει οριστικά την Kodak. Μπορεί πέρυσι το γκρουπ εταιριών Apple, EMC, Ericsson, Microsoft, Research in Motion και Sony να πλήρωσαν πρόθυμα 4,5δις δολ. για τις πατέντες της Nortel, όμως αυτό δεν προδικάζει ανάλογα ποσά. Η πιο πρόσφατη μεγάλη εξαγορά ήταν της Motorola από τη Google αλλά δεν υπάρχει στον ορίζοντα αγοραστής της Kodak. Μόνον κάποια περιουσιακά στοιχεία (οι πατέντες) πιάνουν κάποια τιμή στην αγορά, που κινδυνεύει να μην είναι η πρ’επουσα λόγω των δυσμενών εξελίξεων.
Το στρατηγικό σχέδιο μετασχηματισμού όπως το ανακοινώνει στο site www.kodaktransforms.com ολοκληρώνεται το 2013. Έχοντας κλείσει 13 εργοστάσια και 130 εργαστήρια και περιορίσει το προσωπικό κατά 26.000 από το 2003, τα περιθώρια ελιγμών είναι πλέον ασφυκτικά ακόμη και αν καταφέρει να πάρει φιλί ζωής από την εκποίηση των πατεντών.
Λίγα θυμίζουν τον κίτρινο γίγαντα του Rochester, τη ρωμαλέα εταιρία με προσωπικό 200.000 εργαζομένων διεθνώς. Λίγα εκτός από τα πολλά λάθη στο δρόμο της εξόδου από την αναλογική εποχή. Η Kodak έκανε θανάσιμα λάθη: εφηύρε την πρώτη «χρήσιμη» DSLR τη DCS 100 (1991) αλλά απαρνήθηκε τις DSLR το 2004 γιατί δεν μπορούσε να βρει φόρμουλα κερδοφορίας (τελευταίο μοντέλο ήταν η DCS 14n) – άσχετο αν σήμερα οι DSLR είναι το μοναδικό κερδοφόρο κομμάτι στο imaging.. Έβγαλε στην αγορά πολλές compact όμως απέτυχε να καθιερώσει κάποια μοντέλα κύρους που θα βελτίωναν το image της εταιρίας. Είχε φοβερή τεχνογνωσία σε αισθητήρες και όμως άφησε να κυριαρχήσουν άλλοι κατασκευαστές αντί να γίνει μονοπώλιο. Δεν κατάφερε να αντιπαλέψει τη γραφειοκρατία που ταλάνισε και άλλες μεγάλες αμερικανικές εταιρίες (ΙΒΜ, Χerox) ούτε αξιοποίησε τα σωρευμένα κεφάλαια για να κάνει κάτι ριζοσπαστικό και να ανατρέψει την προσκόλληση στις παλιές ιδέες. Ευχόμαστε να διασωθεί και το πληγωμένο πια όνειρο του George Eastman να μην χαθεί.
Σημειώνουμε ότι η αίτηση αφορά μόνον την αμερικανική μητρική εταιρία ενώ οι ανά τον κόσμο θυγατρικές (και στην Ευρώπη) συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά όπως πριν. Επίσης, χωρίς προβλήματα γίνονται οι παραδόσεις εμπορευμάτων.

ΜΙΚΡΗ ΓΟΡΓΟΝΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Επιστήμονες στις ΗΠΑ δημιούργησαν μία κάμερα-αστραπή, που είναι σε θέση να «συλλάβει» ακόμα και την ταχύτητα του φωτός. Η φωτογραφική μηχανή, που θεωρείται το άκρον άωτον της αργής κίνησης και οι εικόνες της έχουν έκθεση ένα τρισεκατομμύριο ανά δευτερόλεπτο, για πρώτη φορά «έπιασε» ακτίνα φωτός να ταξιδεύει μέσω ενός διαφανούς πλαστικού μπουκαλιού.
Η φωτογραφική μηχανή χρησιμοποιεί μία πολύ στενή σχισμή ως φωτοφράκτη και παράγει μία εικόνα των σωματιδίων του φωτός, των φωτονίων, καθώς αυτά διέρχονται από τη σχισμή. Κάθε ακίνητη εικόνα της έχει ταχύτητα φωτοφράκτη ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου.
Ο καθηγητής Ραμές Ρασκάρ του πανεπιστημίου ΜΙΤ, όπου αναπτύχθηκε η νέα τεχνολογία, τονίζει ότι πρόκειται για την «πιο αργή γρήγορη κάμερα στον κόσμο», η οποία «μπορεί να αναλύσει πώς τα φωτόνια ταξιδεύουν μέσω του κόσμου».
Το φως χρειάζεται περίπου ένα δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου για να διαπεράσει ένα πλαστικό μπουκάλι, όμως για την κάμερα το συμβάν κρατά μερικά δευτερόλεπτα, οπότε μπορεί να «συλληφθεί» οπτικά. Είναι σαν να παρακολουθεί κανείς σε τόσο πολύ αργή κίνηση, που ουσιαστικά ο παρατηρητής είναι σε θέση να δει το φως, σαν αργή σφαίρα, να κινείται στο εσωτερικό του μπουκαλιού. Ένα σύντομο βίντεο του φωτός, που διασχίζει το μπουκάλι, πήρε μία ώρα για να ολοκληρωθεί.
Η κάμερα παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Οπτικής Εταιρίας. Έχει μέγεθος σκουπιδοτενεκέ, μπορεί να δημιουργήσει ακόμα και τρισδιάστατες εικόνες, ενώ είναι ανίκανη να «συλλάβει» οτιδήποτε συμβαίνει μόνο μια φορά.
Πάντως θα χρειαστούν αρκετά χρόνια, έως ότου η σχετική τεχνολογία γίνει διαθέσιμη στο εμπόριο, αν και οι ερευνητές του ΜΙΤ προβλέπουν ότι σε μια δεκαετία περίπου η πολύ υψηλής ταχύτητας φωτογράφηση θα έχει διάφορες χρήσιμες πρακτικές εφαρμογές.

Η ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

(ΠΑΡΟΛΗ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΛΑ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ...ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ?????)
Μία φωτογραφία του Αντρέας Γκέρσκι με θέμα τον ποταμό Ρήνο στη Γερμανία αποτελεί πλέον την πιο ακριβή φωτογραφία του κόσμου.
Η «Rhein II» πουλήθηκε προς 3.15 εκατ. ευρώ σε δημοπρασία του οίκου Christie's. Η φωτογραφία περιλαμβάνεται σε μία σειρά έξι φωτογραφιών και είναι η μεγαλύτερη σε μέγεθος.
Και άλλες φωτογραφίες του Γκέρσκι πωλούνται προς εκατομμύρια ευρώ.
Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε φωτογραφία του 1981 της Σίντι Σέρμαν που φωτογραφίζει αυτοπορτραίτα και πουλήθηκε προς 2,8 εκατ. ευρώ.

ΡΥΘΜΙΖΟΜΕΝΗ ΕΣΤΙΑΣΗ

Ο πρώτος πραγματικά νέος τύπος φωτογραφικής μηχανής εδώ και αρκετές δεκαετίες παρουσιάστηκε από τη νεοσύστατη αμερικανική εταιρεία Lytro, η οποία δέχεται παραγγελίες για ένα μοντέλο που επιτρέπει στο χρήστη να εστιάζει σε οποιοδήποτε σημείο της εικόνας μετά τη λήψη της.
Όταν αυτές οι ψηφιακές φωτογραφίες μεταφερθούν στον υπολογιστή ή αναρτηθούν στο Διαδίκτυο, ο θεατής μπορεί να εστιάσει οπουδήποτε στην εικόνας πατώντας το ποντίκι. Η αλλαγή του εστιακού σημείου μπορεί να κάνει το φόντο καθαρό και τα πρόσωπα στο πρώτο πλάνο θολά, ή το αντιστροφο.
Πειραματιστείτε με την παρακάτω «ζωντανή εικόνα», όπως την αποκαλεί η εταιρεία στο παρακάτω link:
http://www.lytro.com/living-pictures/282#./279?&_suid=349
Από την Πέμπτη, η Lytro δέχεται παραγγελίες από επίδοξους πελάτες στις ΗΠΑ, αν και οι κάμερες δεν θα παραδοθούν πριν από τις αρχές του επόμενου έτους.
Η εταιρεία προσφέρει ένα μπλε μοντέλο των 399 δολαρίων με 8 GB αποθηκευτικού χώρου (επαρκεί για περίπου 350 εικόνες) και μια κόκκινη έκδοση των 499 δολαρίων με τη διπλάσια μνήμη.

ΚΑΡΑΓΑTΣΙ - ΑΜΜΟΥΛΙΑΝΗΣ

ΙΣΩΣ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ (ΜΑΖΥ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΥΚΕΣ...)
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ....
............ΑΜΜΟΥΛΙΑΝΗ FOR EVER !!!!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΤΟ REMEZZO

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΟΜΑΔΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

!!!Μια ομάδα φίλων, που αγαπούν τη φωτογραφία, εκφράζονται και χαλαρώνουν μέσα από την αναζήτηση όμορφων εικόνων και στιγμών, θεωρώντας πως η φωτογραφία είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό κλίκ!

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ....

1453... ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ...
2011... ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΗ ΠΟΛΗ....

ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

…..ΤΟ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΤΡΑΚΑΡΙΣΜΑ…..:

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΦΑΝΑΡΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ, ΟΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΧΩΡΙΣ ΣΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΑΞΗ ΕΦΟΡΜΟΥΝ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ, ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΑ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΑΣΥΝΑΡΤΗΤΑ.
ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΦΙΑΞΕΙ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ…..
ΑΠΛΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΠΡΟΣΕΞΙΕΣ…
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΤΡΑΚΑΡΙΣΜΑ….

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΟ REMEZZO:
Tα μέλη της ΦΩτογραφικής Λέσχης Καλαμαριάς (ΦΩ.Λ.Κ) παρουσιάζουν τις φωτογραφικές τους απόψεις σε μια ομαδική έκθεση Έγχρωμης και Ασπρόμαυρης φωτογραφίας, που θα πραγματοποιηθεί στον πολυχώρο πολιτισμού Remezzo (Ν. Πλαστήρα 2, Αρετσού, Καλαμαριά τηλ. 2310453110 ). Στην έκθεση, η οποία θα διαρκέσει από την Παρασκευή 6 Μαϊου 2011 μέχρι την Παρασκευή 20 Μαϊου 2011, συμμετέχουν οι παρακάτω φωτογράφοι:
Γιαννοπούλου Αναστασία, Δάλπη Μαρία, Δουμπαλακίδης Πολύκαρπος, Ζέρβας Ανδρέας, Καραυγουστής Δημήτρης, Κίτσος Κώστας, Μοδιώτου Βαρβάρα, Μπενιάκου Ελένη, Μπόνιος Τάσος, Σιάννη Ευτέρπη, Ψαθάς Γεώργιος.-
Κατά την διάρκεια των εγκαινίων, την Παρασκευή 6-5-2011 στις 8:30μ.μ., θα δοθεί συναυλία κλασικής και κινηματογραφικής μουσικής από τους μουσικούς :
πιάνο: Ελίζα Τέλι, φλάουτο: Μιχάλης Τραχαλιός, κιθάρα: Μηνάς Βακαλούδης, κλαρινέτο: Παπακρασά Κωνσταντίνα.
Η έκθεση λειτουργεί:
Τρίτη – Παρασκευή : 18:00-22:00.
Σάββατο: 12:00 με 14:00 καί 19:00 με 22:00. Κυριακή: 12:00 με 17:00


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ

Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Ο γνωστός ζωγράφος Henri Matisse έμεινε γνωστός στην ιστορία για τα ζωντανά και έντονα χρώματά του. Όμως από το 1913 μέχρι το 1917 άλλαξε ριζικά το στυλ του, επηρεασμένος, όπως λένε, από το βαρύ κλίμα του 1ου παγκοσμίου πολέμου, χρησιμοποιώντας μουντά και καταθλιπτικά χρώματα… Ένας διάσημος πίνακας της εποχής αυτής είναι και το : ‘Bathers by a river” (Κολυμβητές στο ποτάμι) για τον οποίον οι ερευνητές είχαν υπόνοιες ότι κρύβει άλλες χρωματικές λεπτομέρειες οι οποίες έχουν αλλοιωθεί. Θέλοντας να αναπλάσουν την κατάσταση των χρωμάτων του αρχικού πίνακα ο, -δικός μας-, καθηγητής κ. Σωτήρης Τσαυτάρης και η ομάδα του Art Istitute of Chicago, μέσα από μια ψηφιακή ανάπλαση της ‘χαμένης έκδοσης’ του πίνακα, χρησιμοποίησαν μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του αρχικού πίνακα τραβηγμένη από έναν έμπορο τέχνης το 1909. Με διαδοχικούς μαθηματικούς αλγόριθμους ανα pixel της ψηφιοποιημένης φωτογραφίας και στηριζόμενη στην διαφορά φωτεινότητας των αποχρώσεων του γκρί, κατάφεραν να λύσουν το αίνιγμα της αλλαγής και να μαντέψουν σωστά την αρχική παλέτα του Matisse.!!!, βγάζοντας σημαντικά συμπεράσματα για άγνωστες πτυχές της δημιουργικής του πορείας. Η δύναμη της ψηφιοποιημένης φωτογραφίας που αντανακλάται στην Τέχνη…. Περισσότερα στο παρακάτω βίντεο link: http://vimeo.com/13009857

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ 'ΕΛΛΗΝΑΣ' ....ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ

Ας είχαμε ένα τέτοιο βουλευτή και εμείς στην Ελλάδα!!!

http://www.youtube.com/watch?v=E231f5i5u4k&feature=player_embedded