«ΤΣΙΠΡ-ΑΝΔΡΕΑΣ»
Το ξέρω ότι είναι παραφιλολογίες που κάνουν κακό στο στόχο της κοινωνικής ανατροπής, θα πούν μερικοί. Το ξέρω ότι είναι βούτυρο αλειμμένο στο ψωμί της αντίδρασης και των μνημονιακών, ιδιαίτερα μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να κρατηθεί με νύχια και με δόντια και επινοεί κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο (η δημοκρατία της προσφιλής μας μπανανίας… μάλλον η κομματοκρατία), για να στοχεύσει τον αντίπαλο που θριαμβεύει στις δημοσκοπήσεις. Το ξέρω ότι η αναγκαιότητα για σωστές αλλαγές στην πολιτική και στην κοινωνία, (και όχι φληναφήματα του στυλ ‘πρωτογενές πλεόνασμα’), επιβάλλει σοβαρότητα ανάλογη των προσδοκιών, μακριά από κουτσουμπολίστικης αισθητικής μικροκομματικές διαφοροποιήσεις. Ξέρω καλά και την πορεία ενός χώρου που δημιουργήθηκε επιβάλλοντας μια διαφορετική οπτική στον χώρο της αριστεράς, αντρώθηκε μέσα από διαφωνίες και συζητήσεις και συγκροτήθηκε από συνιστώσες, κοινές βέβαια στον σκοπό, αλλά διαφορετικής ιδεολογικής και πολιτικής απόχρωσης. Τόσο διαφορετικός χώρος από την λογική των ‘ξεπερασμένων’ αρχηγικών κομμάτων που οδήγησαν την χώρα σε αυτό το χάλι που ανιχνεύεται σε κάθε μας βήμα. Και βέβαια έχω συναίσθηση ότι αυτός ο χώρος βρίσκεται ‘προ των πυλών’ της εξουσίας, η οποία αν διαφθείρει πάντα και τον καθένα όπως λένε ή είναι θέμα προσώπου που θα την διαχειριστεί (μια κάπως πιο αισιόδοξη άποψη.., που μας κάνει, γι΄ αυτό την κρατάμε!!), δεν το έχουμε διαπιστώσει ακόμα και πάντα επιβάλλεται να δίνουμε μια ευκαιρία, αφού ως γνωστόν τα δεδομένα και τα αξιώματα ισχύουν μέχρι να ανατραπούν. Σε όλα αυτά είμαι γνώστης και κοινωνός και δεν μπορεί κανείς να μου προσάψει μεροληπτικότητα. Και φυσικά είναι λάθος να καταργείς με σοφιστείες και αποφθέγματα την μοναδική πλέον ελπίδα που υπάρχει στην κοινωνία μας, μετά από τόσα χρόνια εθνικής κατάθλιψης, για ρήξεις και ανατροπές. Αλλά αισθάνομαι ότι θα κάνω κακό στον εαυτό μου και στις αρχές μου αν δεν το παραδεχτώ και συνεχίσω να εθελοτυφλώ, αναμασώντας τις γνωστές δικαιολογίες. Περιστρέφεται καιρό τώρα στο στόμα μου σαν κακόφορμη ροχάλα φυματικού που πρέπει να αποβληθεί με φτύσιμο στο πτυελοδοχείο για να μην επιβαρύνει περισσότερο με την κατάποση την υγεία και το στομάχι του ασθενούς. Και πρέπει να το ξεστομίσω και εγώ, (και να το παραδεχτώ…) άσχετα αν είναι το μπαλάκι που παίζει στα χείλη του καθενός τελευταία … : ΝΑΙ !!! ο ΣΥΡΙΖΑ στις λειτουργίες και στις δράσεις του ολοένα και θυμίζει το ΠΑΣΟΚ. Ιδιαίτερα των αμνημόνευτων πρώτων χρόνων της Αλλαγής. Και υιοθετεί τις εγωπαθείς, αυταρχικές αλλά και λαοπρόβλητες πρακτικές του Ανδρέα. Γι’ αυτό είμαι απόλυτα σίγουρος τελευταία. Για αυτό που δεν είμαι σίγουρος είναι ότι δεν έχω κατασταλάξει ακόμα αν αυτό οφείλεται στην ίδια την δομή του κόμματος που αλλάζει οπτική γωνία, με την προοπτική να κυβερνήσει ή φταίνε οι χιλιάδες ψηφοφόροι που κάποτε ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και τώρα μετακινήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και θέλουν να επιβάλουν από κάτω τις απόψεις τους και τις παρωχημένες θέσεις τους??? (ελπίζω να απογοητευτούν όλοι αυτοί για αυτά που προσδοκάνε, γιατί διαφορετικά θα απογοητευτούμε όλοι εμείς… και στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ του 25% δεν θα υπάρχει κανένας ψηφοφόρος πλέον, από το παλαιόθεν 3% που του έδινε υπόσταση και ζωή όλα αυτά τα χρόνια…. Τι ειρωνεία!!!). Φυσικά αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι επαναλαμβάνεται, αλλά πάντα με διαφορετικό τρόπο. Και προχωράει προς τα εμπρός. Είναι και ο νόμος της ζωής άλλωστε (η έλικα του DNA). Και η ζωή δίνει πάντα ευκαιρίες. Ποιος ξέρει… Τα λάθη του ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής μπορεί να μην επαναληφτούν. Επιβάλλεται να είμαστε αισιόδοξοι. Και ο Ανδρέας όταν ξεκινούσε είχε συμβαδίσει με τις καλύτερες προθέσεις. Απλά ξέμεινε σ’ αυτές…(το ότι αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις μου έδωσαν οι αυτοδιοικητικές εξελίξεις στον Δήμα Καλαμαριάς ελάχιστη σημασία έχει. Απλά ήταν ένα δυνατό παράδειγμα που επαληθεύει και καθιερώνει τον κανόνα…).
ΚΩΣΤΑΣ ΚΙΤΣΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου