ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ...Ενας κοσμος που μας περιβαλλει,και μας καθοριζει.Ο τοσο πολυχρωμος και πολυεπιπεδος, ο τοσο δυναμικος και διαχυτος, ο τοσο κινητικος και εναλλασομενος, ο τοσο α π ε ρ ι ο ρ ι σ τ ο ς... ,εντελως αποδεσμευμενος απο τα χρωματα του και τις υπερβολες που αυτα προξενουν στο ανθρωπινο ματι.Εντελως απλοποιημενος και «γυμνος» και συναμα τοσο εξιδανικευμενος και «απολυτος», σε ,σχεδον «συμβολικους», ασπρομαυρους τονους.Με την συμπραξη και την βοηθεια , την αμεριστη και μοναδικη βοηθεια της Φωτογραφιας.Της «Φωτογραφιας», σαν μεσο και σαν στηριγμα και οχι σαν αυτοσκοπος.Της «Φωτογραφιας»,στον ρολο που καλειται παιζει παντα ,στο διαβα των αιωνων, τον ρολο που γι’αυτον επινοηθηκε απο την γεννηση της και μεσα στην εξελιξη της.Ρολο που αρκετες φορες παραμελουμε και αγνοουμε, μεσα στον αδιακοπο καταιγισμο εικονων, που εισβαλουν απο παντου στο κεφαλι μας, σ’αυτην την «εικονοπληκτη» και «υπερπληροφοριακη» κοινωνια, που ευτυχως η δυστυχως, ειμαστε υποχρεωμενοι να ζουμε.Τον ρολο της, στην δημιουργια και παραγωγη συναισθηματων μεσα απο οπτικα ερεθισματα και εικαστικες δομες.Με αλλα λογια , τον ρολο της Φωτογραφιας στο μεγαλο κεφαλαιο του ανθρωπινου πνευματος που λεγεται ΤΕΧΝΗ.Μαζι με ολα τα εκφραστικα παραλειπομενα ,που κρυβονται, επιμελως αθορυβα, πισω απο αυτην την τρανταχτη φραση.
Μια σειρα απο εικονες-στιγμιοτυπα απο τον καθημερινο κοσμο που μας περιβαλλει αδιακοπα και συνεχομενα, θα’λεγε κανεις «ασφυχτικα».Ματιες τριγυρω μας , σε απλα καθημερινα γεγονοτα και ανθρωπινες, πολυ ανθρωπινες καταστασεις, χωρις να εστιαζεται η προσοχη σε καποιο συγκεκριμενο θεμα, χωρις να μεγενθυνεται καποιο προβλημα η να αναδεικνυεται καποιο στοιχειο αναφορας.ΚΑΘΑΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, απ’την τεχνικη της και μεσα στην ηθικη που αυτη επιβαλλει.Ουτε «φωτορεπορταζ», αφιερωμενο σε καποιο εκδοτικο, και για το λογο αυτο μη καλλιτεχνικο πονημα, ουτε «πορτραιτα» ανθρωπων με εγγενεις κοινωνιολογικες προεκτασεις και θεματικο αυτοσκοπο.Φωτογραφια χωρις σκοπιμοτητα.Σχεδον ελλειπης, αποδεσμευμενη απο τα χρωματα και τις υπερβολες που αυτα προξενουν στο ανθρωπινο ματι...Και ετσι αναγκαστικα «Ασπρομαυρη».
Η, εστω, «επιμελως τονισμενη».Και αυτο γιατι η απλοποιηση δεν συνεπαγεται παντα την «αχρωμια».Αλλα και την μονοχρωμια αρκετες φορες.Τουλαχιστον την τονικη διαβαθμιση που υπηρετει καλυτερα το θεμα.(τονισμενες φωτογραφιες).Και το εκφραζει αναλογα.Χωρις να απαιτει να το διορθωνει-πραγμα που δεν χρειαζεται σε μια φωτογραφικη απεικονηση ,κατω απο το πρισμα μιας καλλιτεχνικης δημιουργιας.Ουτε καν να το δυναμωνει.Απλα ισως να ξεχωριζει και να μεγενθυνει, με τον επιλεκτικο τονισμο (νοσταλγικη καφε-σεπια,η φθινοπωρινο κιτρινο), την ακλονητη δυναμικη γοητεια των ασπρομαυρων τονων, σ’αυτη την συγκεκριμενη θεματολογια.Μια ακομα αριστη και σαφη επεξηγηση της νοηματικης εννοιας του τιτλου- Ασπρομαυρος κοσμος.
Φωτογραφιες κυριως Ανθρωπων αλλα και Τοπιων, με την ευρυτερη εννοια του ορου, που βρισκονται απλα να συμπληρωνουν το ολο επιχειρημα.Ανθρωποι φωτογραφημενοι στον δικο τους ατομικο χωρο,χωρις συγκεκριμενη διαθεση να ποζαρουν,αλλα και χωρις να ενοχλουνται απο την εισβολη του φακου στην προσωπικη τους ζωη.Καμμια διαθεση σκηνοθεσιας απο πουθενα,ακομα και στις δυναμικα, ουτως η αλλως «στημενες « φωτογραφιες οπως ειναι οι ποζες των φιλων και τα πορτραιτα των κοριτσιων.Ανθρωποι φωτογραφημενοι αθορυβα και αβιαστα, σχεδον ασυνειδητα.Σε ολα τα μηκη και τα πλατη της ανθρωπινης δραστηριοτητας.Ανθρωποι τριγυρω μας, ανθρωποι κοινοι ,σε χωρους αναγνωρισιμους.Στον δρομο και την αγορα,στην καθημερινη δουλεια και τις διακοπες, δουλευοντας η διασκεδαζοντας.Ειτε κινουμενοι ειτε στατικοι.Με συγκεκριμενες εκφρασεις , αποτυπωμενες στο ολοζωντανο προσωπο τους η με την αδιαταραχη απαθεια της καθημερινοτητας.Αλλα παντα ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟΙ....Σαν μεσα απο τα ματια ενος τετραποδου ζωου (Οι βιολογοι λενε οτι τα ορισμενα σκυλια δεν αντιλαμβανονται χρωματα).Ενος ζωου α-λογου.Γιαυτο και αμολυντου, χωρις τις αμαρτιες της ανθρωπινης ρατσας.Καθαρα συναισθηματικου και «Διονυσιακου».Οπως ηταν, ειναι και θα ειναι η εκφραση της Τεχνης ολες τις εποχες.
Αλλα και οπως βλεπει τον κοσμο γυρω του ο ηρωας του διηγηματος, που εδωσε τον τιτλο στην ομοτιτλη συλλογη φωτογραφικων ιστοριων, ο οποιος παθαινει στιγμιαια «αχρωματοψια».Γιατι η συγκεκριμενη εκθεση φωτογραφιας , περα απο την δικη της ολοτητα, εξυπηρετει και παρουσιαζει την εκδοση ενος βιβλιου.Μια συλλογη διηγηματων,αμιγως φωτογραφικων (ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ-εκδοσεις ΠΑΤΑΚΗ), που προσπαθει να συνενωσει τον οπτικο-φωτογραφικο με τον λεκτικο-λογοτεχνικο λογο σε μια συναφη και αρρηκτη ενοτητα.Ετσι η καθε φωτογραφια, περα απο την εικαστικη της αξια, αποτελει την προβολη και την αντανακλαση ορισμενων συμβαντων που εξιστορουνται σε καποιο διηγημα και γι’αυτο το λογο ειναι ιδιαιτερα εξεχουσα σαν εκφραση ,σε σχεση με το «λογο» και τις λεξεις που υποθαλπει και υπονοει.Οχι μονο εικονογραφει τα διηγηματα αλλα αποτελει και την αφορμη να ξετυλιχτουν μερικες ομορφες και γοητευτικες ιστοριες.Ισως γι’αυτο το λογο, και οι περισσοτερες φωτογραφιες απεικονιζουν το γυναικειο φυλο σε διαφορες μορφες.Μιας και τα διηγηματα αποπνεουν μια εντονη ερωτικη χροια , απο το πρωτο μεχρι το τελευταιο.Αλλα ισως και γιατι η γυναικεια εκφραστικοτητα (η εστω φιλαρεσκεια), αποτελει το ιδανικο τυπο μοντελου για εναν εξιδανικευμενο και απολυτο «ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ ΚΟΣΜΟ».---
KOSTAS KITSOS..